.
 "การให้อภัยเป็นการบริหารจิตโดยตรง"

" .. โกรธแล้วหายโกรธเอง กับโกรธแล้วหายโกรธเพราะให้อภัย ไม่เหมือนกัน "โกรธแล้วหายโกรธเองเป็นเรื่องธรรมดา ทุกสิ่งเมื่อเกิดแล้วต้องดับ" ไม่เป็นการบริหารจิตอย่างใด "แต่โกรธแล้วหายโกรธเพราะคิดให้อภัยเป็นการบริหารจิตโดยตรง" จะเป็นการยกระดับของจิตให้สูงขึ้น ดีขึ้น มีค่าขึ้น

ผู้แลเห็นความสำคัญของจิต "จึงควรมีสติทำความเพียร อบรมจิตให้คุ้นเคยต่อการให้อภัยไว้เสมอ" เมื่อเกิดโทสะขึ้นในผู้ใดเพราะการปฏิบัติล่วงล้ำก้ำเกินเพียงใดก็ตาม "พยายามมีสติพิจารณาหาทางให้อภัยทานเกิดขึ้นในใจให้ได้" ก่อนที่ความโกรธจะดับไปเสียเองก่อน .. "

"พุทธวิธีควบคุมความคิด"
สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร