"การผูกจิต"

" .. พยายาม "ผูกจิตใจให้อยู่กับอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่ง" หรือจุดใดจุดหนึ่งนั้น "ให้เราเอาอารมณ์ที่ถูกจริตนิสัยของตนเป็นเครื่องผูก" เช่น "พุทโธ กำหนดลมหายใจเข้าออก" หรืออย่างอื่นอีกก็ได้อย่างใดอย่างหนึ่ง

ความมุ่งหมาย "ต้องการให้จิตใจว่างจากอารมณ์ภายนอก" หดตัวเข้ามาสู่ความสงบ จะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับสติปัญญาของตน ทำไปจนชำนิชำนาญจะเข้าจะออกเวลาใดก็ได้ จะอยู่นานหรือไม่นานได้ตามปรารถนา "เมื่อเราทำอย่างนี้ จิตของเราควรจะพิจารณาธรรมขั้นละเอียดได้แล้ว" .. "

"วีระปฎิปทา"
หลวงปู่ศรี มหาวีโร