"ท่านสอนเรื่องกายกับใจ"

" .. "พระพุทธศาสนา สอนเรื่องกายกับใจของคน" ท่านไม่ได้สอนเรื่องต้นไม้ภูเขาเหล่ากอ หลวงพ่อฝั้นไม่ค่อยพูดถึงคำว่าสมาธิ "แต่ชอบเรียกว่า การวัดใจ หรือเข้าวัด" วิธีการของหลวงพ่อสอนไม่มีอะไรยุ่งยากเลย

"นั่งให้สบาย .. หลับตา หุบปาก ลิ้นก็อย่ากระดุกกระดิก หน้ายิ้ม ๆ ทำใจให้เบิกบาน" ภาวนาว่า "พุทโธ ธัมโม สังโฆ แล้วรวมเป็นพุทโธคำเดียว" มองเข้าไปภายใน ดูใจของเรา เห็นอะไรไหม "มันมืดคือใจคน วัดกันตรงนี้" วัดเพื่อให้รู้ว่าใจเรานี่น่ะ ดีหรือไม่ดี

"ใจดีเป็นอย่างไร ใจเราดีก็มีความสุข ความสบาย เย็นอกเย็นใจไม่เดือดร้อน"

- พุทโธ กายเราเบิกบาน
- พุทโธ ใจเราสว่างไสว
- พุทโธ ใจเราผ่องใส

"เหมือนน้ำใส กระจกใสหรือแก้วใส เห็นตน เห็นบุคคลอื่น" มองเห็นเรา มองเห็นเขา มองเห็นงานมองเห็นการ "มองเห็นความสุข ความทุกข์ของเรา" เรามีชีวิตเรารักชีวิต ใคร ๆ ก็มีชีวิตเหมือนกันทุกคน "เมื่อเป็นเช่นนี้ เราก็ไม่ควรเบียดเบียนซึ่งกันและกันซี" .. "

"ชีวประวัติและปฏิปทา"
ของพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร