"จงมีสติเมื่อเกิดความโกรธ"

" .. พระสัมมาสัมพุทธเจ้า "ทรงสอนให้แก่ที่เหตุ จึงต้องแก้ที่ความโกรธ แก้ให้ความโกรธน้อยลง" ทำให้หมดสิ้นเชิงในวันหนึ่ง "วิธีที่แก้ความโกรธให้เกิดผลรวดเร็ว ไม่ชักช้ามีอยู่ว่า ให้พยายามทำสติให้รู้ตัวเมื่อความโกรธเกิดขึ้น"

คือเมื่อโกรธ "ก็ให้รู้ว่าโกรธ และเมื่อรู้ว่าโกรธแล้ว ก็ให้พิจารณารูปร่างหน้าตาของความโกรธ ให้เห็นว่าเป็นความร้อนเป็นความทุกข์" จนกระทั่งถึงให้รู้ว่าเป็นอารมณ์ที่ไม่พึงปรารถนา "ให้มีสติพิจารณาอยู่เช่นนั้น" อย่าให้ขาดสติ

"เพราะเมื่อขาดสติเวลาโกรธจะไม่พิจารณดังกล่าว แต่จะต้องออกไปพิจารณาเรื่องหรือผู้ที่ทำให้มีความโกรธ" และก็จะไม่เป็นการพิจารณาเพื่อให้ความโกรธลดน้อย "แต่จะกลับเป็นการพิจารณาให้ความโกรธมากขึ้น" เหมือนเป็นการเพิ่มเชื้อให้แก่ไฟ

"จึงต้องพยายามทำสติควบคุมสติให้พิจารณาเข้ามาแต่ภายในใจเท่านั้น ให้เห็นความโกรธเท่านั้น" ดูอยู่แต่รูปร่างหน้าตาของความโกรธเท่านั้น การทำเช่นนั้น "ท่านเปรียบว่าเหมือนขโมยที่ซุกซ่อนอยู่เมื่อมีผู้มาดูหน้าตาก็จะซุกซ่อนอยู่ต่อไปไม่ได้จะหนีไป"

ความโกรธก็เช่นกัน "เมื่อเกิดขึ้นแล้วจะถูกจ้องมองดูอยู่ ก็เหมือนขโมยที่มีผู้มาดูหน้า จะต้องหลบไป เมื่อความโกรธหลบไปหรือระงับลงความร้อนก็จะไม่มี ใจก็จะสบายได้โดยควร" .. "

"วิธีฝึกใจไม่ให้โกรธ"
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙ 
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=11471