"พุทโธ คาถาดับไฟนรก"

" .. เอ้า .. ใช้คาถาดับไฟนรก เสกคาถาดับเลย "เอาพุทโธ พุทโธ นี่แหละดับ" เราเสกคาถาพุทโธ บริกรรมเท่านั้นแหละ "ความวุ่นวายเดือดร้อนด้วยประการต่าง ๆ หายหมด" ตั้งสติคุมจิตใจให้แน่วแน่ "เอาเฉพาะ พุทโธอันเดียว" ส่งออกไปข้างหน้าข้างหลังก็ไม่มี ทั้งคิดนึกโน่นนี่ก็ไม่มี ให้ใจอยู่เป็นกลาง ไม่กระทบกระเทือนอะไรทั้งหมด

เราเกิดขึ้นมาในโลกมันต้องทำตัวเป็นกลาง "ถ้าไม่เป็นกลางไม่เหนือโลก ไม่พ้นจากโลกไปได้" ต้องมีทุกข์อยู่อย่างนั้นร่ำไป "ใจที่เป็นกลาง ๆ แล้วจะมีอะไรกระทบกระเทือนอีก ขอให้รักษาความเป็นกลางนั้นไว้ให้มั่นคงเถอะ ไฟนรกต้องดับลง ณ ที่นั่นแหละ" ลองคิดดู "โกรธ มันต้องเพ่งคนโน้น คนนี้ สิ่งโน้นสิ่งนี้" มันไม่เป็นกลาง เพ่งอดีตเพ่งอนาคต มันไม่เป็นกลาง "ความเป็นกลาง ไม่มีอะไร ถูกต้อง อยู่คงที่"

"พุทโธ" ตั้งมั่นในคำบริกรรมแล้ว "กิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งหลายดับไปหมด" ถึงหากไม่ดับสนิทตลอดเวลา "ก็ดับขณะนั้นก็เอาล่ะ" ให้ดับได้เสียก่อนขณะนั้น "ถ้าหากดับนาน ๆ หลายครั้งหลายหนเข้า หรือดับบ่อย ๆ เข้า ก็อาจสามารถจะดับสนิทได้เลย" อย่าเพิ่งดับมันทีเดียวก่อนเลย .. "

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี 
http://www.dharma-gateway.com/monk/preach/lp_thes/lp-thes_20.htm