"ความจริงกับความจำ"

" .. จึงว่า "ความจริงกับความจำมันต่างกัน" ความจำก็คือได้ยินจากครูบาอาจารย์ก็จำเอาไว้ แต่เมื่อเรายังไม่เป็นแล้วก็ไม่เป็นความจริง มันก็เป็นความจำอยู่นั่นแหละ เพราะฉะนั้น "ธรรมจึงไม่ถึงใจ เมื่อเป็นความจริงแล้วก็ต้องถึงใจ ๆ เป็นลำดับลำดาว่า เห็นโทษก็เห็นประจักษ์อยู่ในหัวใจ"

ดังที่ว่า "โทษกับคุณเข้าถึงใจอย่างเดียวกันสะเทือนถึงใจ ๆ หรือว่าถึงใจเข้าถึงใจ" เห็นโทษก็เห็นอย่างถึงใจ "เห็นคุณของธรรมก็เห็นอย่างถึงใจ คือเห็นโทษของกิเลสก็เห็นอย่างถึงใจ เห็นคุณค่าของธรรมก็เห็นอย่างถึงใจ ๆ" ทั้งสองอย่างนี้บวกกันเข้าในหัวใจดวงนี้แล้วทำไมจะไม่มีกำลัง .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=2376&CatID=3