"ความรักและความโกรธ ดับที่ใจ"

" .. ความรักและความโกรธ ถ้ารู้มันก็ดีละซี่ กลัวแต่จะไม่รู้ตัวมันนั่นแหละ "เมื่อมีความรักและความโกรธจะไปเพ่งแต่วัตถุภายนอก" ไม่ได้เพ่งเข้ามาหาตัว เราจึงไม่หายรักและหายโกรธ

"วัตถุหรือบุคคลหรืออารมณ์นั้น ๆ มิใช่ความรักหรือความโกรธอยู่ ณ ที่นั่น" ที่นั่นเป็นแต่วัตถุอันหนึ่งเท่านั้น ใครจะรักหรือจะโกรธมัน มันก็อยู่อย่างนั้นของมัน

"ผู้รักหรือผู้โกรธแท้ คือตัวใจของเรานี้ต่างหาก" เหตุนั้น "เมื่อจะดับความรักและความโกรธจึงดับที่ใจของเรานี้" เราไม่ต้องละความรักและความโกรธหรอก "ถ้าเห็นความรักและความโกรธเกิดขึ้นที่ใจแล้วมันจะดับไปเอง" แม้แต่อารมณ์ที่เกิดขึ้นเฉพาะตัวก็เช่นเดียวกัน .. "

"ปุจฉาวิสัชนาในประเทศ"
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี