หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย


เมื่อรักษาใจได้ก็รักษาศีลได้พูดง่ายๆ เมื่อใจไม่โกรธโมโหโทโสอะไรต่ออะไรแล้วมันก็รักษาศีลได้ หรือเมื่อใจไม่โลภแล้วนะไม่คิดเพ่งเล็งอยากได้อะไรต่ออะไรภายนอกนู่น ถือสันตุฏฐีตามมีตามได้ดังที่เคยอธิบายมาบ่อยๆอยู่นั้น ก็เป็นผู้มีศีลแหละ มันเป็นอย่างนั้นก็มีศีลได้เลย

ถ้าผู้ใดยังยึดมั่นอยู่ในโมโหโทโสอะไรอยู่อย่างนั้นศีลนั้นจะไม่บริสุทธิ์จะเศร้าหมอง ถึงไม่ขาดก็เศร้าหมอง เพราะว่าถ้าใจนี้มันเกิดโมโหโทโสขึ้นมาแล้วใจนี้มันเศร้าหมอง เมื่อใจมันเศร้าหมองศีลก็เศร้าหมอง เพราะว่าศีลที่แท้จริงมันอยู่ที่ใจ ไม่ใช่อยู่ที่กายวาจา กายวาจานี้เป็นแต่เพียงว่า ไม่ไปกระทำความชั่วเท่านั้นเอง แต่ตัวศีลแท้ๆมันอยู่ที่ใจ ตั้งเจตนาวิรัติละเว้นอยู่เสมอๆไป นั่นแหละตัวศีลที่แท้จริงนะ วันใดเวลาใดเราก็ตั้งจิตเจตนาที่ละเว้นจากบาปอกุศลต่างๆ จะไม่ล่วงละเมิดในข้อศีลต่างๆเหล่านั้น