"ผู้ไม่รักตน"

" .. "ผู้ที่สามารถรักษากาย วาจา ใจตนให้ดีได้นั้น คือผู้ที่รักตนอย่างยิ่ง" เพราะความรักตนอย่างยิ่ง จึงทำให้ประพฤติปฏิบัติดี เพื่อให้ตนเป็นคนดี

"ผู้ที่ถือเอาการได้มาด้วยวิธีต่าง ๆ ไม่เลือกสุจริตทุจริต ไม่ใชผู่รักตนไม่ใช่ผู้ที่จะทำตนสวัสดีได้ ตรงกันข้ามการทำเช่นนั้นเป็นการไม่รักตน"

แม้ว่าตนจะคิดว่า "เป็นการที่ทำเพราะไม่รักผู้อื่นก็ตาม" แต่ความจริงแท้ "เป็นการไม่รักตน" เป็นการทำตนให้ต่ำทราม .. "

"สมเด็จท่านสอน ๒๕๒๘"
สมเด็จพระญาณสังวร (สุวฑฺฒโน)