"อารมณ์ก็เหมือนลิง" (หลวงปู่ชา สุภัทโท)
"อารมณ์ก็เหมือนลิง"
" .. สมมุติว่าที่บ้านโยมมีลิงตัวหนึ่ง "โยมเลี้ยงลิงตัวหนึ่ง ลิงมันไม่อยู่นิ่งหรอก เดี๋ยวมันจับโน่นเดี๋ยวมันจับนี่ สารพัดอย่าง ลิงมันเป็นอย่างนั้น" ถ้าโยมมาถึงวัดอาตมา วัดอาตมาก็มีลิงตัวหนึ่งเหมือนกัน
"ลิงอาตมาก็อยู่ไม่นิ่งเหมือนกัน" เดี๋ยวจับโน่นจับนี่ โยมไม่รำคาญใช่ไหม "ทำไมไม่รำคาญล่ะ เพราะโยมเคยมีลิงมาแล้ว เคยรู้จักลิงมาแล้ว อยู่บ้านฉันก็เหมือนกันกับเจ้าตัวนี้อยู่วัดหลวงพ่อ" ลิงหลวงพ่อก็เหมือนลิงของฉันนั่นแหละ มันลิงอย่างเดียวกัน
"โยมรู้จักลิงตัวเดียวเท่านั้น โยมจะไปกี่จังหวัด จะเห็นลิงกี่ตัว โยมก็ไม่รำคาญใช่ไหม นี่คือคนรู้จักลิง" ถ้ารู้จักลิงก็ไม่เป็นลิงซิเรา ฮือ ... ถ้าเราไม่รู้จักลิง เห็นลิง เราก็เป็นลิงใช่ไหม เห็นมันไปคว้าโน่นจับนี่ ก็ ฮือ ... ไม่พอใจ รำคาญไอ้ลิงตัวนี้ นี่คือคนไม่รู้จักลิง
"คนรู้จักลิงเห็นอยู่บ้านก็ตัวเดียวกัน อยู่วัดถ้ำแสงเพชรก็เหมือนกัน อย่างนี้มันจะรำคาญอะไร เพราะเห็นว่าลิงมันเป็นอย่างนั้น" นี่ก็พอสงบแล้ว ถ้ามันดิ้นมันก็ดิ้นแต่ลิง เราไม่เป็นลิง สงบแล้ว "ถ้าลิงมันโดดหน้าโดดหลัง โยมก็สบายใจ ไม่รำคาญกับลิง เพราะอะไร เพราะโยมรู้จักลิง" โยมจึงไม่เป็นลิง ถ้าโยมไม่รู้จักลิงโยมก็รำคาญ โยมรำคาญ โยมก็เป็นลิง เข้าใจไหม นี่เรื่องมันสงบอย่างนี้
"อารมณ์ เรารู้อารมณ์สิ เห็นอารมณ์ บางทีมันชอบ บางทีมันไม่ชอบ อย่างนี้ ก็ช่างมันเป็นไร" มันเป็นเรื่องของมัน "มันก็เป็นอย่างนี้แหละ ก็เหมือนลิงน่ะแหละ" ตัวไหน ๆ ก็ลิงอันเดียวกัน เรารู้อารมณ์ บางทีชอบ บางทีไม่ชอบ "เรื่องอารมณ์เป็นอย่างนี้ ให้เรารู้จักอารมณ์ รู้จักอารมณ์แล้วเราปล่อยเสีย อารมณ์มันไม่แน่นอนหรอก มันเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา" ทั้งนั้นแหละ .. "
"๔๘ พระธรรมเทศนา"
หลวงปู่ชา สุภัทโท
