หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย




ทุกคนนั้นการกระทำอะไรก็มุ่งหวังอยากจะให้ได้รับผลคือความสุข ไม่ใช่ว่าจะทำอะไรลงไปแล้วจะต้องการให้ได้รับทุกข์เป็นผล ไม่มีเลยสักคนเดียว นั่นแหละเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ลองพิสูจน์ตัวเองดูว่า เท่าที่ตนทำความดีมานี้นะ ตนได้รับความสุขทางใจมากน้อยเพียงใด อันนี้เป็นหน้าที่ของเราแต่ละคนนะจะต้องพิสูจน์ด้วยตนเอง

พิสูจน์ให้เห็นให้รู้ด้วยตนเองเลย จะให้ผู้อื่นพยากรณ์ให้นั้นไม่ได้ แม้แต่พระพุทธเจ้าพระองค์ก็ไม่พยากรณ์ให้ใครเลย ต้องให้รู้แจ้งด้วยตนเอง เมื่อมันรู้แจ้งด้วยตนเองว่าตนได้บำเพ็ญกุศลให้เกิดในใจแล้วอย่างนี้ บุญกุศลได้เกิดขึ้นในใจของตนแล้ว บาดนิมันก็จะทะนุถนอมบุญกุศลนั้นแหละ เพราะว่าบุญกุศลนั้นมันทำให้ใจสงบใจเยือกเย็นสบาย เคยเป็นทุกข์เดือดร้อนมาแต่ก่อนก็ไม่ทุกข์ไม่ร้อนอย่างนี้นะ ก็เบาบางไป ความทุกข์ความร้อนในใจนั่นน่ะ มันก็เห็นผลแห่งบุญกุศลขึ้นมาอย่างนี้ เห็นกิเลสตัณหามันเบาบางออกไปจากจิตใจ

นึกทบทวนเทียบดูตั้งแต่เมื่อก่อนเมื่อเรายังไม่ได้พากเพียรพยายามปฏิบัติธรรมนี้ กิเลสในใจแต่ก่อนเป็นยังไงล่ะ หนาแน่นเพียงใด ทุกคนย่อมทบทวนคืนหลังได้ทั้งนั้นแหละ รู้เรื่องของตัวเอง อย่างนี้แหละ ทีนี้เมื่อตนได้มาปฏิบัติธรรมเข้าไปแล้วเช่นนี้นะ กิเลสที่เคยล่วงเกินมาแต่ก่อนนั้นน่ะ ที่เคยตกเป็นทาสของมันมาแต่ก่อนนั้น มาบัดนี้เป็นยังไงล่ะ ใจมันอยู่เหนืออำนาจของกิเลสนั้นหรือไม่ มันก็รู้ได้แหละ เมื่อหากว่าตนปฏิบัติถูกทางจริง ก็รู้ได้เลยว่า กิเลสที่เคยทำทุกข์ให้แก่ตนเมื่อแต่ก่อนนั้นมันหายหน้าไป ถ้าไม่หายเด็ดขาดก็เรียกว่าเบาไปมาก อย่างนี้นะ มันเป็นหน้าที่ที่เราทุกคนจะต้องรู้ ถ้าเมื่อรู้ผลแห่งการปฏิบัติได้อย่างนี้แล้วใครล่ะจะไปท้อถอยบาดนินะ