"คำบริกรรม เหมือนเหยื่อล่อปลา"

" .. ให้รู้จัก "มันคิดไปหาอะไร มันยึดอะไร" มันส่งไปหาอะไร "ตั้งสติกำหนดให้รู้จักตัวมัน" ไปจับตัวนั้นให้ได้ "สติควบคุมใจให้มันอยู่ในที่เดียว"

ถ้าหากว่าจับใจได้อย่างนี้แล้ว "คำบริกรรมหรือไม่มีคำบริกรรมก็จะมีประโยชน์เท่ากัน" คำบริกรรมเป็นเพียงแต่เครื่องล่อให้ใจเข้ามารวม "เหมือนเอาเหยื่อล่อปลาให้มากินเบ็ด" ฉะนั้น "เมื่อปลากินเบ็ดแล้ว เราไม่ต้องการเหยื่ออีก" ได้ปลาแล้วก็พอ .. "

"สนทนาต่างประเทศ"
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี