"ใจไม่เคยตาย"

" .. "ใจไม่ตาย" ร่างกายแม้จะเฒ่าแก่ชราคร่ำคร่า หรือแตกสลายลงไป โลกสมมุติว่าตาย "แต่จิตใจนี้ไม่ได้ตายเหมือนอย่างนั้น ไม่ได้แก่ชราคร่ำคร่าเหมือนอย่างร่างกาย" เป็นสภาพที่รู้คงเส้นคงวาอยู่ตลอดมาตั้งกัปตั้งกัลป์มาแล้วและยังจะเป็นไปอีกอย่างนี้ตั้งกัปตั้งกัลป์

เป็นแต่เพียงว่า "ความเปลี่ยนแปลงยักย้ายต่าง ๆ ของจิตที่จะไปสู่ภพน้อยภพใหญ่นั้น เป็นไปตามอำนาจแห่งวิบากกรรมที่ตนได้สร้างไว้แล้วอย่างใด" ก็ต้องหมุนเวียนไปตามวิบากกรรมที่ตนทำไว้แล้วนั้น

"จึงมีความสุขความทุกข์ มีภพน้อยภพใหญ่" เป็นสัตว์เป็นบุคคลต่าง ๆ ไม่มีสิ้นสุด เพราะอำนาจแห่งกรรมที่ตนทำไว้แล้วไม่มีสิ้นสุด "แต่ที่จะให้จิตมีความฉิบหายไป หรือว่าตายไปเหมือนอย่างสกลกายนี้เป็นไปไม่ได้" .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=3055&CatID=2