.
 "ปฏิบัติเพื่อละ ไม่ใช่เพื่อสะสม"

" .. เมื่อเราปฏิบัติธรรมเราเข้าใจอันนี้ "เราก็ปล่อยวางได้" ดังนั้นก็ตรงกับคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ว่า "ไม่ให้ยึดมั่นถือมั่นในสิ่งใด" ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในใจเรา ในจิตเรา ในร่างกายของเรา มีแต่ความแปรเปลี่ยนไปทั้งนั้น พระพุทธองค์จึงทรงสอนไม่ให้ยึดมั่นถือมั่น

"พระองค์ทรงสอนพระสาวกของพระองค์ให้ปฏิบัติเพื่อละ เพื่อถอนไม่ให้ปฏิบัติเพื่อสะสม" ถ้าเราทำตามคำสอนของพระองค์ เราก็ถูกเท่านั้นแหละ เราอยู่ในทางที่ถูกแล้ว แต่บางทีก็ยังมีความวุ่นวายเหมือนกัน ไม่ใช่คำสอนของพระองค์ทำให้วุ่นวาย "กิเลสของเรานั้นแหละที่มันทำให้วุ่นวาย" มันมาบังคับความเข้าใจอันถูกต้องเสีย ก็เลยทำให้เราวุ่นวาย

"ความจริงการปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้านั้น ไม่มีอะไรลำบาก ไม่มีอะไรยุ่งยาก" การปฏิบัติตามทางของพระองค์ไม่มีทุกข์เพราะทางของพระองค์คือ "ปล่อยวาง" ให้หมดทุกสิ่งทุกอย่าง

จุดหมายสูงสุดของการปฏิบัติภาวนานั้น ท่านทรงสอนให้ "ปล่อยวาง" อย่าแบกถืออะไรให้มันหนัก ทิ้งมันเสีย ความดีก็ทิ้งความถูกต้องก็ทิ้ง คำว่าทิ้งหรือปล่อยวางไม่ใช่ไม่ต้องปฏิบัติ แต่หมายความว่า "ให้ปฏิบัติ "การละ" "การปล่อยวาง" นั่นแหละ" .. "

"การฝึกใจ" (หลวงปู่ชา สุภทฺโท) 
http://www.ubu.ac.th/wat/ebooks/chahthai/The_Training_of_the_Heart.php