"ทุกข์นั่นแหละเป็นสัจจธรรม"

" .. "ความเป็นจริงทุกข์นั่นแหละเป็นสัจจธรรม" ถ้าไม่ได้พิจารณาเห็นทุกข์แล้ว อยากหนีไป ทุกข์ที่มันเกิดมาแล้วเป็นโทษไหม ความทุกข์ทั้งหลาย ถ้าเราหมั่นตามรู้ หมั่นตามเห็นมันเสียแล้ว เราจะค่อยรู้จักว่าเงาร่มไม้จะคลุมตัวเราอยู่ มีความสบายก็ทำเรื่อย ๆไป

เมื่อตะวันคล้อยไป ๆ จนเงาร่มไม้เคลื่อนจากไป ถูกแสงแดดเผาเราจนร้อน "เมื่อเข้าใจว่ามันร้อน คือทุกข์" เมื่อมีทุกข์เช่นนั้น มีความรู้สึกเกิดขึ้นมา เพราะร่มไม้หาย "นี่เรียกว่าทุกข์เกิดขึ้น ก็คือเวทนา" จิตจะส่ายหาที่ร่มใหม่อีก

แสงแดดที่มาถูกเราไม่ใช่เป็นของเลวร้าย เป็นของดี ทำให้เราเกิดทุกข์ "ความทุกข์ที่เกิดขึ้นมามีประโยชน์ ผู้มีปัญญามองเห็นว่าทุกข์นั้นเป็นของมีประโยชน์" คนเป็นทุกข์ควรพิจารณาทุกข์มิใช่ว่าหนี ไม่อยากทุกข์ ทุกข์เป็นเครื่องชี้ให้เห็นว่า ตรงนี้ไม่ถูก ตรงนี้ไม่สบาย คนเราก็เหมือนกัน "ทุกข์จะพาไปหาครูอาจารย์และความสงบในที่สุด" .. "

หลวงปู่ชา สุภทฺโท 
http://www.ubu.ac.th/wat/ebooks/chahthai/Dhamma_Miscellany.php