"ให้ทำบุญเสียแต่เมื่อยังมีชีวิตอยู่" (หลวงปู่ขาว อนาลโย)
.
"ให้ทำบุญเสียแต่เมื่อยังมีชีวิตอยู่"
ถาม : ถ้าญาติถวายทานอุทิศให้ผู้ตาย แต่ผู้ตายมารับไม่ได้ "บุญที่ญาติอุทิศจะตกแก่ใครล่ะปู่"
ตอบ : บุญจะไปตกแก่นักโทษในเรือนจำได้อย่างไร "ก็ต้องตกเป็นของผู้ทำอยู่โดยดีละซิ" เพราะบุญเป็นธรรมชาติละเอียดอ่อนมากเกินกว่าความคิดคาดคะเนด้นเดาจะตามรู้ตามเห็นได้
ดังนั้น "ท่านจึงสอนให้ทำบุญเสียแต่เมื่อยังมีชีวิตอยู่" บุญจะได้ติดตัวไปด้วย ไม่ต้องหวังพึ่งใครอันเป็นของไม่แน่นอน ..
"อนาลโย ผู้ไม่มีความอาลัย"
หลวงปู่ขาว อนาลโย