.
 "หิวกามจนตาย"

" .. เหมือนบุรุษหนึ่ง "หิวน้ำจัดเพราะเดินทางไกลมาขอน้ำกิน" เจ้าของน้ำก็บอกว่า "น้ำนื้จะกินก็ได้ สีมันก็ดี กลิ่นมันก็ดี รสมันก็ดี แต่ว่ากินเข้าไปแล้วมันเมานะ" บอกให้รู้เสียก่อน "เมาจนตายหรือเจ็บเจียนตาย" นั้นแหละ

แต่บุรุษผู้หิวน้ำก็ไม่ฟัง "เพราะหิวมาก" เหมือนคนไข้หลังผ่าตัดที่ถูกหมอบังคับให้อดน้ำก็ร้องขอน้ำกิน "คนหิวในกามก็เหมือนกัน หิวในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ล้วนเป็นพิษ"

พระพุทธเจ้าทรงบอกไว้ว่า "รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์นั้น มันเป็นพิษ" เป็นบ่วงก็ไม่ฟังกัน เหมือนกับบุรุษผู้หิวน้ำผู้นั้นที่ไม่ยอมฟังคำเตือนเพราะความหิวกระหายมันมีมาก "ถึงจะต้องทุกข์ยากลำบากเพียงใดก็ฃอให้ได้กินน้ำเถอะ"

เมื่อได้กินได้ดื่มแล้วมันจะเมาจนตายหรือเจียนตายก็ช่างมัน จับจอกน้ำได้ก็ดื่มเอา ๆ "เหมือนกับคนหิวในกาม" ก็กินรูป กินเสียง กินกลิ่น กินรส กินโผฏฐัพพะ กินธรรมารมณ์ "รู้สีกอร่อยมาก ก็กินเอา ๆ หยุดไม่ได้" กินจนตาย ตายคากาม .. "

"เหมือนกับใจ คล้ายกับจิต"
หลวงปู่ชา สุภัทโท