.
 "ทำไมชอบตีเหล็ก"

.. มีโยมคนหนึ่งเข้าไปถามพระอาจารย์เจี๊ยะว่า ..

"ท่านอาจารย์ทำประโยชน์ให้พระศาสนาไว้เยอะมาก คนแถวนี้เขาทราบมั้ย?"
"ก็แล้วแต่ใครเขาจะดูซิ เราไปบอกเขาอย่างนั้นไม่ได้หรอก"

"ท่านอาจารย์อยากให้อนาคตของวัดนี้เป็นอย่างไร"
"ก็อยู่เงียบ ๆ แบบนี้นะดี"

"ท่านอาจารย์ เราจะกำหนดรู้มั้ยว่า ชาติหน้าเราจะเกิดเป็นอะไร?"
"ถ้าผู้มีบุญวาสนามาเกิดแล้วได้ฝึกตนจนบรรลุญาณก็จะรู้ได้ ถ้าไม่มีญาณก็ไม่รู้ บางทีก็รู้เหมือนกัน แต่รู้ใม่จริง รู้มีหลายรู้ มีรู้อ่อน รู้แก่ เหมือนเศรษฐีกับคนมีฐานะพอปานกลางมันก็ต่างกัน คนจนลงมาก็ต่างกันอีก ต้องท่านผู้มีญาณเท่านั้นที่จะสามารถกำหนดรู้ ได้ว่าเกิดมาชาตินี้ ๆ เกิดมาเป็นอะไร ที่พวกเราทั้งหลายเกิดมาแล้วก็ไม่รู้กันว่าเคย เกิดเป็นอะไรมาบ้าง ก็เพราะบุญอย่างนั้นมันต่างกัน"

"แล้วทำไม ท่านอาจารย์ถึงชอบตีเหล็กนัก" โยมคนนั้นถามขึ้น ..
พระอาจารย์เจี๊ยะตอบว่า "ทีแรกเราก็ไปซื้อขวานมา แล้วมันฟันไม่ได้ล่ะซิ ซื้อมาทีไร มาฟันก็ไม่ค่อยมีคม เจ็บใจ เลยเอาแหนบรถสิบล้อมาตีเองเลย ทำไปทำมา มันคมกว่าที่เขาขายอีก"

"“แล้วผิดข้อวัตรปฏิบัติมั้ยครับท่านอาจารย์" เขาถามด้วยความสงสัย
"ไม่ผิดหรอก ตีขวานมันไม่ผิดหรอก ไม่เห็นมีวินัยข้อไหนห้ามพระตีขวาน”

"บางคนเขาว่า ท่านอาจารย์ทำในเรื่องไม่ใช่กิจของสงฆ์"
"ฮือ !... ทำไมจะไม่ใช่ ก็เราเป็นพระสงฆ์ เอามาตีเอง จะไปผิดอะไร ไม่ไดไปฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ทำบาปกรรมอะไรนี่นา มันจะบาปได้ไง ไม่บาป พระสงฆ์ตีเองกับมือจะไม่ใช่กิจของสงฆ์ได้ไง"

"ท่านอาจารย์ตีเพื่อใช้เอง หรือเอาไปให้คนอื่นใช้ล่ะ"
"ใช้เองก็ได้ ให้คนอื่นเพื่อทำทานก็ได้ฮิ ทำให้มันเป็นประโยชน์ ตีมีดตีขวานด้วย ตีกิเลสความขี้เกียจขึ้คร้านออกด้วยก็ยิ่งดี บางทีนำมาพิจารณาก็เป็นธรรม ได้เหมือนกัน" ..

"หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท"
พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ริ้วห่อทอง