"รู้อะไรไม่เท่ารู้ใจตน"

" .. "การอบรมภาวนานั้นหมายความว่า ทำใจของตนให้เป็นอารมณ์อันเดียว" อยู่ในจุดเดียวให้รู้ใจของตนว่า คิดดีคิดชั่วหยาบและละเอียดอยู่ตลอดเวลา ยืน เดิน นั่ง นอน

"คิดดีก็พยายามประครองอารมณ์นั้นไว้ให้เกิดปิติอิ่มใจ คิดชั่วก็พยายามละทิ้ง" อย่าให้ติดอยู่กับใจ "ทำความรู้เรื่องของใจเท่านี้เป็นพอ" ไม่ไปรู้เรื่องอื่น เรื่องอื่นของคนอื่นไม่ใช่เรื่องของเรา ถ้าเราไม่เข้าไปเกี่ยวข้องแล้วจะทำอะไรให้เราไม่ได้

"ภาวนาคือหัดทำความสงบของใจ" รู้ใจของตนอยู่เสมอว่า คิดดีคิดชั่วหยาบและละเอียดทุกอิริยาบถ "ไม่ต้องอยากรู้โน่นนี่ต่าง ๆ นานา มันไม่เป็นภาวนาเสียแล้ว รู้อะไรไม่เท่ารู้ใจของตนเอง" .. "

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี วันที่ ๒๗ ธันวาคม ๒๕๑๙
ณ พุทธสมาคม เมืองบันดุง อินโดนีเซีย