.
 "หลวงตากับหนู"

" .. ตอนนั้นเราอยู่ห้วยทราย เราจะพูดเรื่องหนู เราก็ตัวเท่าหนูตัวหนึ่งมันก็ทำให้แปลกใจเหมือนกัน มันเป็นอะไร หรือว่าแมวนี้มันมีหูทิพย์ตาทิพย์ ในห้องนั้นเอาหมอนแขวนไว้ ที่แขวนก็เพราะกลัวหนูจะกัดนั่นเอง ถึงเอาเชือกมาผูกหมอนนี้แขวนเอาไว้ ก็หนูนี่แหละขึ้นไปกัดเชือกขาดตกลงมา แล้วหนูอีกนั้นแหละเป็นผู้ขยำหมอนแหลกหมด

เราไปเห็นเข้า จึงพูดว่า "แมวมันไปไหน ดงนี้ไม่มีแมวเหรอ ทำไมหนูถึงได้พิลึกนักหนา หนูมันมา ทำลายศาสนาแหลกหมดแล้วนี่เห็นไหม ในห้องนี้น่ะ" เราว่างั้น พอดีตอน ๕ โมงเย็นมันแปลกอยู่นะ

เณรไปบอกว่า "ที่ครูอาจารย์ถามหาแมว เรียกหาแมวเมื่อเช้านี้ มันมาจริง ๆ แล้วนะ" "มันมาอยู่ไหนล่ะ" "มันมาอยู่ใต้ห้องเก็บหมอนนั้นแล้ว" เณรตอบ เราถาม "เอ๊ะ! ทำไม มันมาได้ยังไง" "ก็ไม่ทราบ แมวตัวใหญ่มาก" เณรว่างั้น "มันอยู่ไหนล่ะ" "มันหมอบอยู่ใต้ห้องนั้นละ อยู่ที่พื้น" เณรว่า มันอยู่พื้นแต่ความจริงมันอยู่ใต้ห้องที่หนูกัดหมอนนั่นแหละ "อยู่ตรงไหนนะ เราจะไปดูหน่อย" เราจึงเดินไปดู ไปดู มันอยู่นั้นจริง ๆ ด่าง ๆ สีกระต่ายบ้าง สีขาวบ้าง

ส่วนพระท่านมายืนดูอยู่เต็มไปหมดแล้ว แมวเหล่านั้นมันไม่เคยมีมา ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย แล้วก็มีมาบันดลบันดาลเอาวันนั้น "อันนี้เราก็ไม่ได้พูดว่าเราศักดิ้สิทธิ้นะ เราพูดถึงเรื่องแมวมันมีหูทิพย์ตาทิพย์ ต่างหากนะ" เราจึงบอกแมวพูดกับแมวว่า "มึงอย่าไปหากัดหนูนะ กูเรียกพวกมึงมาเฉย ๆ"

แล้วแมวทั้งหลายเหล่านั้นก็มาแทบทุกวัน พอ ๕ โมงเย็นมาแล้วเดินฉากโน้น ฉากนี้ ตรวจตราปราบขู่หนู ทีนี้พอตกกลางคืนนี้เขาจะทำท่าฉลาดมากนะ "เขาจะร้องเสียงดัง อ๊าว ๆ ๆ อยู่รอบวัด" ตั้งแต่นั้นมาหนูเหมือนมันตายหมดนะ เงียบเลย นี้มันก็แปลก .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
(หลวงตาสอนเด็ก หน้า ๘๕-๑๐๖)