.
 "ที่พึ่งที่แน่นอน คือใจของเรา"

" .. "พระพุทธองค์ จึงให้หาที่พึ่งคือหาใจของเรา ใจของเราเป็นสิ่งที่สำคัญ" โดยมากคนเราไม่ค่อยมองดูในสิ่งที่สำคัญ ไปมองที่อื่นที่ไม่สำคัญ เป็นต้นว่ากวาดบ้าน ล้างจาน ก็มุ่งความสะอาด ล้างถ้วยล้างจานให้มันสะอาดทุกสิ่งทุกอย่างมุ่งความสะอาด

"แต่ใจเจ้าของไม่เคยมุ่งเลย ใจของเรามันเน่า" บางทีก็โกรธหน้าบูดหน้าบึ้งอยู่นั่นแหละ ก็ไปมุ่งแต่จานให้จานมันสะอาดใจของเราไม่สะอาดเท่าไร ก็ไม่มองดู นี่เราขาดที่พึ่งเอาแต่ที่อาศัยแต่งบ้านแต่งช่อง แต่งอะไรสารพัดอย่าง "แต่ใจของเราไม่ค่อยจะแต่งกัน" ทุกข์ไม่ค่อยจะมองดูมัน

"ใจนี่แหละเป็นสิ่งสำคัญ" ดังนั้นพระพุทธองค์ ท่านจึงพูดว่า "ให้หาที่พึ่งทางใจ อัตตา หิ อัตตะโน นาโถ" ใครจะเป็นที่พึ่งได้? "ที่เป็นที่พึ่งที่แน่นอน ก็คือใจของเรานี่เอง" ไม่ใช่สิ่งอื่น พึ่งสิ่งอื่นก็พึ่งได้แต่ไม่ใช่ของที่แน่นอน "เราจะพึ่งได้ก็เพราะเราพึ่งตัวของเรา" เราต้องมีที่พึ่งก่อนจะพึ่งอาจารย์ พึ่งญาติมิตรสหายทั้งหลาย จะพึ่งได้ดีนั้น เราต้องทำตัวของเราเป็นที่พึ่งให้ได้เสียก่อน .. "

"อยู่เพื่ออะไร" (หลวงปู่ชา สุภัทโท)
พระธรรมเทศนา วัดถ้ำแสงเพชร กันยายน พ.ศ. ๒๕๒๕