.
 "คนมีบาปคิดถึงเรื่องตายไม่ได้"

" .. เวลานี้เรายังไม่ตาย "ให้พยายามสร้างคุณงามความดีไว้ ฝึกฝนอบรมตนให้ดี" จิตใจไม่มีธรรมเป็นเครื่องยึดหาหลักหาเกณฑ์ไม่ได้ คิดเมื่อไรพับอย่างนี้ให้มันเกิดความอบอุ่นซิ พอคิดถึงเรื่องตายนี้มันดีดดิ้น มันจะเป็นจะตายเวลานั้นแล้ว "พอคิดถึงเรื่องความตาย ทั้ง ๆ ที่กลัวตายแล้วมันดิ้นจะตายเวลานั้นด้วยซ้ำ มันกลัวนั่นแสดงว่าจิตไม่พอความดี" ได้สร้างความชั่วไว้มากตายแล้วจมจริง ๆ

"ให้พยายามสร้างความดี พอระลึกถึงความตายนี้กระหยิ่ม ๆ ที่จะเร่งภาวนาความตายให้มากเข้า" ให้ได้สติสตังมากขึ้น ๆ แล้วก็อบอุ่น ถ้าธรรมมีภายในจิตใจมากน้อยจะเป็นความอบอุ่นขึ้นมา "พอคิดถึงเรื่องความเป็นความตายจิตของเรามีที่เกาะที่ยึดแล้วมันเย็นนะ สบาย .. เย็นมีสรณะ"

ถ้าไม่มีสรณะมีแต่ความชั่วช้าลามกอย่างเดียว "พอคิดถึงเรื่องความตายมันจะเดือดร้อนมากที่สุดเลยนะ" เงินทองข้าวของมีมากมีน้อยไม่ได้ไปคิดแหละ "มันคิดแต่เรื่องเจ้าของจะตาย" คือมันเดือดร้อนมาก ไม่มีที่เกาะที่ยึด มันต่างกันนะคนมีบุญกับคนมีบาป

"คนมีบาปคิดถึงเรื่องตายไม่ได้" ไม่ให้คิดไม่ให้พูดถึงทั้ง ๆ ที่เจ้าของก็จะตายอยู่นั่นแหละหากไม่ให้พูดถึง พอพูดถึงมันเป็นไฟขึ้นมาทันทีในหัวใจ อย่างนี้แล้วยังไงก็แน่นอนที่จะจม พลิกตัวใหม่แก้ไขตัวใหม่

"สร้างตัวให้เป็นคนดี สร้างคุณงามความดีด้วยการให้ทาน การรักษาศีล การภาวนา ละชั่วทำดีไปโดยลำดับลำดา นี่เรียกว่าแก้ตัวเอง" ทีนี้มาระลึกดูอีกความตายของเราเป็นยังไง ถ้ามันยังเดือดร้อนอยู่อีก เอาอีกเอาไม่ถอยความดีสร้างไม่ถอย .."

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=1145&CatID=2