.
 "ธรรมทำให้กล้าหาญ"

" .. "ธรรมชาติของจิตนี้มันแปลกกว่าที่คาดอยู่มาก" มากขนาดว่าก่อนจิตรวมกับหลังจิตรวมนี้มัน เหมือนคนละคน ทั้ง ๆ ที่เป็นคนเดียวกัน อันนี้พูดในด้านธรรมะนะ ไม่ได้โอ้อวด พอจิตนี้รวมถึงที่สุดแล้ว ถอนจิตออกจากสมาธิแล้ว "จิตนี้มันอาจหาญไม่กลัวใคร" คำไม่กลัวไม่ได้หมายว่าเราเป็นนักเลง คือไม่กลัวต่อความจริง อันไหนเป็นความจริงเราอาจหาญที่จะต่อสู้และพิจารณา เรียกว่า "ธรรมทำให้กล้าหาญ"

เมื่อภาวนาจิตลงได้อย่างนั้นแล้ว สมบัติใด ๆ ในโลกที่เขานิยมว่ามีค่ามาก จะเอามากองให้เท่าภูเขาเลากา ไม่ได้มีความหมายเลย "ธรรมสมบัติที่ปรากฏเมื่อคืนนี้ เป็นธรรมสมบัติเหนือรัตนะเงินทองโดยประการทั้งปวง"

อัศจรรย์ในธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นที่ยิ่ง "จิตไม่เกี่ยวเกาะด้วยกามคุณเลย" ทั้ง ๆ ที่เคยสัญญากับคนรักไว้ก่อนบวชว่า "บวชเพียง หนึ่งพรรษา ก็จะสึกออกมาแต่งงานกัน" เมื่อจิตมิได้เยื่อใยในโลกเช่นนั้น อยู่มาวันหนึ่งเดินออกบิณฑบาต เจอคนที่เราเคยรักมาใส่บาตร เราจึงบอกสาวคนที่เรารักนั้นไปว่า "แป้งเอ๊ย .. ต่อแต่นี้ไปเราจะไม่สึกแล้วนะ" .. "

(หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท)
"พระผู้เป็นดั่งผ้าขี้ริ้วห่อทอง"