.
 "ทำไมเราต้องทำกรรมฐาน"

".. "จิตของคนตามธรรมชาตินั้นไม่มีความดีใจเสียใจ" ที่มีความดีใจเสียใจนั้นไม่ใช่จิต แต่เป็นอารมณ์ ๆ มาหลอกลวงจิตก็หลงไปตามอารมณ์ไม่รู้ตัว ก็เป็นสุขเป็นทุกข์ไปตามอารมณ์ "เพราะยังไม่ได้ฝึกยังไม่ฉลาด" แล้วเราก็นึกว่าจิตเราเป็นทุกข์ นึกว่าจิตเราสบาย ความจริงมันหลงอารมณ์

พูดถึงจิตของเราแล้ว "มันมีความสงบอยู่เฉย ๆ มีความสงบยิ่ง" เหมือนกับใบไม้ที่ไม่มีลมมาพัดมันก็อยู่เฉย ๆ ถ้ามีลมมาพัดมันก็กวัดแกว่ง มันเป็นเพราะลมมาพัดและมันก็เป็นเพราะอารมณ์ มันหลงอารมณ์ ถ้าจิตไม่หลงอารมณ์แล้ว จิตก็ไม่กวัดแกว่ง "ถ้ารู้เท่าอารมณ์แล้วมันก็เฉย" เรียกว่าปกติของจิตมันเป็นอย่างนั้น

ที่เรามาปฏิบัติกันอยู่ทุกวันนี้ "ก็เพื่อให้เห็นจิตเดิม" เราคิดว่าจิตมันสุขมันทุกข์ แต่ความจริงจิตมันไม่ได้สร้างสุขสร้างทุกข์ "อารมณ์มาหลอกลวงต่างหากมันจึงหลงอารมณ์"

ฉะนั้น "เราจึงจะต้องมาฝึกให้ฉลาดขึ้น" ให้รู้จักอารมณ์ ไม่ให้เป็นไปตามอารมณ์ จิตก็สงบ "เรื่องแค่นี้เอง ที่เราต้องมาทำกรรมฐานกันยุ่งยากอยู่ทุกวันนี้".. "

"สุภัททานุสรณ์"
หลวงปู่ชา สุภัทโท