.
 "ศาสนาของใจ"

" .. "การตามดูใจของตัวเองนี้ น่าสนใจมาก" ใจที่ยังไม่ได้ฝึก มันก็คอยวิ่งไปตามนิสัยเคยชินที่ยังไม่ได้ฝึก ไม่ได้อบรม มันเต้นคึกคักไปตามเรื่องตามราว ตามความคะนอง เพราะมันยังไม่เคยถูกฝึก

ดังนั้น "จงฝึกใจของตัวเอง" การปฏิบัติภาวนาในทางพุทธศาสนาก็คือการปฏิบัติเรื่องใจ ฝึกจิตฝึกใจของตัว "ฝึกอบรมจิตของตัวเองนี่แหละ เรื่องนี้สำคัญ่มาก"

การฝึกใจเป็นหลักสำคัญ "พุทธศาสนาเป็นศาสนาของใจ" มันมีเท่านี้ "ผู้ที่ฝึกปฏิบัติทางจิต คือผูปฏิบัติธรรมในทางพุทธศาสนา" .."

"การฝึกใจ"
หลวงปู่ชา สุภัทโท