"ตนเป็นที่พึ่งของตน" (หลวงปู่ขาว อนาลโย)
.
"ตนเป็นที่พึ่งของตน"
" .. ตนอยู่ไหน "ตนมีความทุกข์ก็เพราะตนทำให้ตน" เมื่อทำความดีใส่ตนแล้ว ชื่อว่าเป็นผู้รู้ตน เป็นผู้ยกตน เป็นผู้รักษาตน ตนนั่นแหละเป็นที่พึ่งแก่ตน "อตฺตาหิ อตฺโนนาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งของตน" เป็นที่พึ่งของตนได้ก็เพราะตนนั่นแหละทำความดี
เป็นที่พึ่งของตนไม่ได้ "ก็เพราะตนเป็นผู้เกียจคร้าน ไม่มีศรัทธา" เข้าวัดฟังธรรม รักษาศีล มันมัวแต่เห็นแก่ปากแก่ท้อง มัวหามาใส่ปากใส่ท้อง คอยเวลาที่มันตายนั่นแหละ .. "
"อยู่ที่ใจ อนาลโยวาท"
หลวงปู่ขาว อนาลโย
