.
 "ธรรมโอสถรักษาใจ"

" .. โรคเกิดขึ้นภายในร่างกาย มันเข้าไปกระเทือนถึงใจได้อย่างง่าย "เพราะใจเปิดรับอยู่ตลอดเวลาในอารมณ์ที่ไม่ดี" เช่น เจ็บนั้นปวดนี้ก็มาสร้างอารมณ์ขึ้นเสีย สร้างอารมณ์ "การสร้างอารมณ์ขึ้นนั่นแหละ คือการสร้างโรคประเภทหนึ่งขึ้นเป็นความวุ่นวายภายในจิตใจ" เลยกลายเป็นโรคสองชั้นไปนี่ไม่ดี

มันเจ็บท้องปวดศีรษะ "เจ็บตรงไหนก็เอาพุทโธนึกพุทโธเข้าไปใส่ในนั้นซิ" หมอก็อาศัยเรื่องหมอ พึ่งหมอก็พึ่งพึ่งตัวเองก็พึ่ง "พึ่งพุทโธก็พึ่ง ถ้าพึ่งพุทโธได้ดีแล้วข้างนอกก็เป็นผิวเผิน"

อย่างโรคภัยไข้เจ็บ "มันจะเจ็บปวดหนักมากน้อยเพียงไร ก็เป็นอยู่เพียงภายในร่างกายเท่านั้น" ไม่สามารถเข้าแทรกภายในจิตใจ ใจก็สบาย "นี่ท่านเรียกว่าธรรมโอสถรักษาใจ" ไม่ให้สิ่งนั้นเข้ามายุ่งเหยิงวุ่นวายก็ไม่เป็นทุกข์มาก .. "

" .. เพราะฉะนั้น "จึงเอาพุทโธเข้าไปแนบติดที่จิตใจ อยู่ธรรมดาก็ให้มีพุทโธรักษาใจ" ใจก็สบาย เจ็บไข้ได้ป่วยยิ่งติดแนบกับพุทโธเลย ใจกับพุทโธได้ติดแนบไปเลยยิ่งเป็นความสุขความสบาย

เอาจะตายก็ให้ตายกับพุทโธนั่นแหละไม่แยกจากกัน "พุทโธไม่เคยพาใครไปตกนรกหรอก" ถ้าเรื่องบาปเรื่องกรรมแล้วพาไปแน่ ๆ พาไปลงนรกเลย ความยุ่งเหยิงวุ่นวายนี่ก็พาไปนรกได้

แต่ความไม่ยุ่งเหยิงวุ่นวาย "ความอยู่กับพุทโธนี้ตายเมื่อไรไปเมื่อนั้นแหละ ไปดีไปสวรรค์ไปพรหมโลกนิพพาน" ไปได้สบาย ๆ คนที่มีธรรม "ธรรมท่านไม่พาคนไปตกนรกหรอก มีแต่บาปแต่กรรมแหละพาโลกทั้งหลายให้ตกนรก" ให้จมไปเรื่อย ๆ พากันจดจำ .. "

(หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน) 
https://luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=1252&CatID=2