.
 "หลงอาศัยอยู่ในของไม่เที่ยง"

" .. บุคคลจะพ้นทุกข์ได้นั้น "ก็เพราะมาพยายามภาวนา ทำจิตใจให้สงบ ทวนกระแสจิตเข้ามาในปัจจุบัน" เห็นตามว่าไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา ไม่ใช่ตัวตน อะไรเมื่อมันมาเห็นแจ้ง มันก็ตื่นตัว "รู้ว่าตนนั้นมาหลงอาศัยอยู่ในของไม่เที่ยง" มาอาศัยในสิ่งที่บังคับไม่ได้ ไม่เป็นไปตามใจหวัง

เมื่อมันรู้ดังนี้ "มันก็ปล่อยวาง" นี่แหละ ไม่ยึด ไม่ถือ ไม่สำคัญว่าเป็นตัวเป็นตน ก็เป็นอันว่า "รู้จักต้นเหตุแห่งทุกข์ คีออุปาทานความยึดถือ" เมื่อละความยึดถือนี่ได้ ทุกข์ทางใจมันก็ดับไปหมดเลย เป็นอย่างนั้น

เพราะฉะนั้น เมื่อทราบความจริงอย่างนี้แล้ว "พึงพากันตั้งใจ บำเพ็ญทางจิตใจนี้ให้เป็นไป" ดังแสดงมา .. "

"จิตเป็นของฝึกยาก"
(หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)