"ขณะนี้เรานั่งอยู่ในป่าที่สงบ ที่นี่ไม่มีลม ใบไม้จึงนิ่ง

เมื่อใดที่มีลมพัด ใบไม้จึงไหวปลิว

จิตก็ทำนองเดียวกับใบไม้

เมื่อสัมผัสกับอารมณ์มันก็สะเทือนไปตามธรรมชาติของจิต

เรายิ่งรู้ธรรมะน้อยเพียงไร ใจก็จะรับความสะเทือนได้มากเพียงนั้น

รู้สึกเป็นสุข ก็ตายด้วยความสุข

รู้สึกเป็นทุกข์ ก็ตายด้วยความทุกข์อีก

มันจะไหลไปเรื่อย ๆ"


:: หลวงพ่อชา สุภัทโท

คัดลอกจาก http://www.dharma-gateway.com/monk/preach/lp_cha/lp-cha_58_01.htm