"ให้ทำประโยชน์ของตนเสียก่อน"

" .. พากันทำภาวนาไป วันหนึ่ง ๆ อย่าให้ขาด อย่าให้มันเสียเวลาไป "ภาวนาไป" ชั่วโมงหรือยี่สิบ สามสิบนาที อย่าให้มันขาด "อาศัยอบรมจิตใจของตน ทำมันไป" ขัดเกลาใจของตน ใจมันมีโลภะ โทสะ โมหะเข้าครอบคลุม ใจจึงเศร้าหมอง

"ธรรมชาติจิตเดิมแท้นั้น เป็นธรรมชาติผ่องใส ปภสฺสรมิตํ ภิกฺขเว จิตฺตํ ตญฺจโข อาคนฺตุเกหิ อุปฺกิเลเสหิ อุปฺกกิลิฏฺฐํ" ธรรมชาติจิตเดิมเป็นของเลื่อมประภัสสร เป็นของใสสะอาด แต่มันอาศัยอาคันตุกะกิเลสเข้าครอบงำย่ำยี ทำให้จิตเศร้าหมองขุ่นมัวไป

เพราะฉะนั้น "ให้พากันทำ อย่าประมาท อย่าให้มันเสียชาติ" อย่าให้มันโศกเศร้าเป็นทุกข์ "มนุสฺสปฏิลาโภ ความได้เกิดเป็นมนุษย์เป็นลาภอันประเสริฐ" ให้พากันทำ อย่าให้มันเสียไป "วันคืนเดือนปีล่วงไป ๆ อย่าให้มันล่วงไปเปล่า" ประโยชน์ภายนอกก็ทำ "ประโยชน์ของตนนั่นแหละมันสำคัญ" พระพุทธเจ้าว่า "ให้ทำประโยชน์ของตนเสียก่อน" แล้วจึงค่อยทำประโยชน์อื่น .. "


"อนาลโยวาท" (หลวงปู่ขาว อนาลโย)
จัดพิมพ์โดย นพ.อวย – ม.ร.ว.ส่งศรี เกตุสิงห์
๑๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๒๗