"นางอุตตรากับนางสิริมา"

" .. ถ้าหากว่าจิตของผู้ใดมาหวงร่างกายนี้อยู่ แน่นอนล่ะ "ไม่มีความผาสุก แล้วก็ย่อมเสียใจ ย่อมดีใจสลับกันไปอยู่ อย่างนั้น ไม่ดีก็เกิดทะเลาะวิวาทกันเข้า ยิ่งเป็นกรรมเป็นเวร สืบต่อไป" ก็เพราะโทษที่มาหวงอัตภาพร่างกายนี้เอง

อย่างเรื่อง "นางอุตตรากับนางสิริมา นางอุตตรานั้นเป็นพระโสดาบัน นางสิริมาเป็นปุถุชน ทะเลาะกัน" นางสิริมาตักนํ้าข้าวต้มร้อน ๆ รดศีรษะนางอุตตรา "นางอุตตราไม่โกรธเลย"

แล้วนํ้าข้าวต้มก็ไม่ได้ลวกนางอุตตราเจ็บปวดอะไรเลย ลูกน้องของนางอุตตรา รุมชกตีนางสิริมาปานนั้น "นางอุตตรายังไปห้ามลูกน้องไว้ไม่ให้ทุบ ไม่ให้ตีเพื่อน" ตรงไหนที่ลูกน้องทุบตีเป็นบาดเป็นแผล ก็เอายามาใส่ให้จิตใจของพระโสดาบันนะ ลองฟังเอาสิ

"ทีนี้นางสิริมาก็หายโกรธแล้ว ก็รู้สึกตัวได้ มีแต่เราโกรธเพื่อนฝ่ายเดียว เพื่อนไม่โกรธเราแม้แต่นิดเดียวเลย" ถาหากว่า เพื่อนโกรธเรา ปล่อยให้ลูกน้องสกรัมเรา นี่เราตายแล้วปานนี้ "นางอุตตรานี้มีคุณต่อเรามากมายหนอ" จึงได้ขอโทษนางอุตตรา

นางอุตตราพาไปเฝัาพระพุทธเจ้า ไปกราบทูลเรื่องราวที่เป็นมา ถวายพระพุทธเจ้า "พระพุทธเจ้าแสดงธรรมให้ฟังจบลง นางสิริมาก็ได้บรรลุโสดาบัน"

แต่ก่อนที่นางสิริมาสำคัญว่าตน "รูปสวยรูปงามไม่มีใครสู้ได้ ไปแย่งเอาผัวเขา" พอได้ฟังธรรม คำสอนพระพุทธเจ้าแล้ว "ก็เลยมาเห็นแจ้งในอัตภาพร่างกายนี้ ว่าเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา" ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา ตัวตนอะไร "ก็ถึงไดัละความโกรธ ความพยาบาทเพื่อนออกได้" ตายแล้วก็ไปเกิดสวรรค์ชั้นดุสิต .. "

"อุบายละสังขารรูปนาม"
หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ