.
 "ชีวิตนี้ฝากไว้กับความตาย"

" .. "ความตายนั้น มันไม่มีกำหนดหมายเลย" บทมันจะตายปุ๊บปั๊บ มันเอาไปเลยก็มี "ชีวิตนี้มันฝากไว้กับความตาย" ไม่ใช่เป็นของเราอะไรจริงจังดวงจิตนี้มาอาศัยอยู่ชั่วคราวเท่านั้นเอง ชั่วระยะบุญกรรมที่อุปถัมภ์บำรุงอยู่เท่านั้น "เมื่อหมดบุญหมดกรรมอันนี้ลงไปแล้ว รูปร่างอันนี้ก็ตั้งอยู่ไม่ได้เลย"

ดังนั้นผู้มีปัญญาทั้งหลาย "ท่านจึงไม่นิ่งนอนใจ จึงรีบเร่งทำความเพียร ละกิเลส อันเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ในสังสารวัฏนี้" ไม่รู้จักจบจักสิ้น "จึงเพียรละความโลภด้วยการให้ การบริจาคทาน เพียรละความโกรธด้วยการเจริญเมตตากรุณา" เสมอ ๆ

"จนกระทั่งว่าจิตใจมองเห็นสัตว์ทั้งหลาย ว่าเป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตายด้วยกันไม่ควรที่จะไปเบียดเบียนมันหรือเขา" เจริญเมตตาให้มองเห็นสัตว์ทั้งหลายเป็นอย่างว่านั้นแหละ "แล้วมันก็จะได้งดเว้นจากการเบียดเบียน"

สมาทานมั่นในศีลได้อย่างมั่นคง "ถ้าไม่มีเมตตาธรรม กรุณาธรรมนี้แล้ว ศีลก็รักษาให้บริสุทธิ์ไม่ได้" ไม่มีคุณธรรมสนับสนุนแล้วอย่างนี้มันเป็นไปไม่ได้เลย ศีลจะบริสุทธิ์ไม่ได้ .. "

"ธรรมโอวาทหลวงปู่เหรียญ"
พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)