"เจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุตติ"

" .. เมื่อท่านต้องการความจริงของธรรมทั้งหลายแล้ว "จึงควรยกจิตของตนขึ้นสู่ธรรมหมวดนี้ คือสัมมาสมาธิ เสียก่อน" เพราะเป็นการรวมกำลังจิตของตนได้เป็นอย่างดี "กำลังทั้งหมดในโลกย่อมเกิดขึ้นด้วยการหยุด" การก้าวไปนั้นเป็น สิ่งที่ท่าลายตัวเอง (คิดมากเลยเถิด)

ตัวอย่างเช่น "เราเดินมันย่อมเกิดกำลังขึ้นจากเท้าที่เหยียบหยุด" หรือพูดย่อมเกิด กำลังจากการหยุด "ถ้าพูดไม่มีหยุด ไม่ขาดคำ อย่าว่าแต่เสียกำลังเลย แม้จนภาษาที่พูดก็ไม่เป็นภาษาคน"

ผู้ปฏิบัติธรรม ก็เช่นก้น "ถ้าสมาธิมากปัญญาน้อย ท่านเรียกว่า เจโตวิมุตติ ถ้าสมาธิน้อยปัญญามาก ท่านเรียกว่า ปัญญาวิมุตติ" ดังนี้ เหตุนี้ ผู้ต้องการความพ้นทุกข์ "จะไม่มีสมาธิเลยเป็นไม่มี" หนทางเป็นไปได้เลย .. "

"ท่านพ่อลี สอนกรรมฐาน"
(ท่านพ่อลี ธัมฺมธโร)