"ผู้มีใจตั้งมั่นแล้วเป็นอย่างนี้"

" .. "ท่านผู้มีสมาชิจิตแล้ว จึงมักไม่ค่อยมีเรื่องยุ่งเยิงเท่าไร" ไม่ค่อยก่อเรื่องทะเลาะวิวาทกับผู้อื่นก็ไม่เอา "ก่อความทุกข์ความโศก ให้แก่ตัวเองก็ไม่มี" เนื่องจากว่าผู้มีใจตั้งมั่นแล้วอย่างนี้

"มีเรื่องอะไร กระทบกระทั่งมา มันก็กำหนดเรื่องนั้นพิจารณาได้เห็นแจ้งประจักษ์ขึ้นมาได้ เห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อมันเกิดขึ้นมาแล้ว มันก็แปรปรวน แตกดับไป" ไม่มีอะไรเที่ยงยั่งยืนเลย จะเป็นเรื่องดีเรื่องชั่วอะไร" ก็ตามแหละ "มันเกิดขึ้นแล้ว มันก็ด้บไป จึงไม่เป็นสิ่งควรยึดถือเอา"

โดยเฉพาะเรื่องชั่ว "เรื่องที่จะทำให้ใจโลภ ใจโกรธ ใจหลงไปต่าง ๆ นานา อย่างนี้นะ มันล้วนแต่เป็นเรื่องที่ไม่ควรยึดถือไว้ทั้งนั้น" ถ้าขืนยึดถือไว้ มันก็ก่อให้เกิดความโลภ ความโกรธ ความหลง ขึ้นมา "ก่อให้เกิดมานะทิฏฐิขึ้นในใจ" ก็ทำให้ใจหันไปในทางอกุศลแล้ว

บัดนี้ วิตกไปในทางอกุศล "เมื่อใจมันน้อมไปทางอกุศล มันก็กายทำ ใช้ วาจาพูดไปในทางอกุศล นื่มันเป็นอย่างนี้" เรื่องมันความชั่วร้ายทั้งทลาย ที่แสดงออกไปทางกาย ทางวาจา "มันก็ออกไปจากจิตที่ไม่สงบนี้เอง .. "

พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)