"ผู้มีทานประดับตน"

" .. "ความดีที่ได้จากทานนั้น" เป็นสิ่งตอบแทนที่เจ้าของทานได้รับอยู่โดยดีเท่านั้น อภัยทานควรให้แก่กัน" เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งผิดพลาดหรือล่วงเกิน

"คนมีทาน .. ย่อมเป็นผู้สง่าผ่าเผยและเด่นในปวงชน" เป็นที่เคารพรักในหมู่ชน "จะตกอยู่ทิศใด ย่อมไม่อดอยากขาดแคลน จะมีสิ่งหรือผู้อุปถัมภ์จนได้" ไม่อับจนทนทุกข์

"ผู้มีทานประดับตน" ย่อมไม่เป็นคนล้าสมัย "บุคคลทุกชั้นไม่รังเกียจ ผู้มีทานย่อมเป็นผู้อบอุ่น หนุนโลกให้ชุ่มเย็น" การเสียสละจึงเป็นเครื่องคํ้าจุนหนุนโลก

"การสงเคราะห์กันทำให้โลกมีความหมายตลอดไป" ไม่เป็นโลกที่ไร้ชาติขาดกระเจิงเหลือแต่ซากแผ่นดินไม่แห้งแล้ง แข่งกับทุกข์ตลอดไป .. "

"มุตโตทัย"
หลวงปู่มั่น ภูริท้ตโต