"ความดีเตือน"

" .. อันนี้เรายกตัวอย่างมา ในจังหวัดขอนแก่นนี้แหละ เขามาพูดให้ฟัง โห น่าฟังมากนะเรื่องนี้ จนเราสลดสังเวช เขาจะไปปล้นบ้านบ้านหนึ่ง กำลังจะไปปล้นบ้านหนึ่ง พอไป คือปล้นนั้นได้นัดกันเรียบร้อยแล้ว ไม่ควรเอาไว้ ฆ่ามันหมดเลยนะในครอบครัวนี้

ปล้นด้วยความเคียดแค้นด้วยนะไม่ใช่ธรรมดา เคียดแค้นด้วย จะไปปล้นด้วยฆ่ามันด้วยว่างั้น เตรียมเรียบร้อยไป เดินไปตามทาง ไม่ทราบว่าหลวงปู่มั่นเรานี้มาจากไหนไม่รู้ผุดขึ้นตรงหน้าเลยเทียว ผุดขึ้นสดๆ ร้อนๆ เป็นรูปเป็นร่างเหมือนคนเรานี่

ผุดขึ้นมาปึ๋งเลย "นี่จะไปตกนรกหลุมไหนกันนี่" ว่างั้นนะ พอว่างั้นก็ทิ้งปืนลงกราบ แล้วกลับเลยเทียวไม่ไป แล้วขอถือพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ ละความชั่วตั้งแต่บัดนั้น แล้วผู้ที่จะก่อกรรมก่อเวรกันขอให้เป็นมิตรเป็นสหายพึ่งเป็นพึ่งตายตั้งแต่บัดนี้ต่อไป เลยเลิกเลย นี่แหละอำนาจ

คนนั้นเขายังมีนิสัยนะ ถ้าไม่ยังงั้นหลวงปู่มั่นจะไม่ผุดขึ้นมา แล้วเขาจะไปทำความชั่วช้าลามกหนักอีกจมไปหมดทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ แต่นี้ไปก็เผอิญไปเจอหลวงปู่มั่นไม่ทราบมาจากไหนแหละ ผุดขึ้นมาตรงนั้นยืนจังก้าอยู่ข้างหน้านี้เลย "นี่จะไปตกนรกหลุมไหนกันนี่" ว่างั้นนะ พูดแบบขู่เสียด้วยนะ

พอมองเห็นปั๊บก็จำได้ว่าเป็นท่านอาจารย์มั่น ก็ทิ้งปืนเลยแล้วกราบราบ จากนั้นมาก็กลับเลย แล้วเรากับเขาขอเป็นมิตรเป็นสหายกันเช่นนี้ต่อไปไม่ให้มีอะไรต่อกัน นั่นแหละอำนาจแห่งคุณงามความดีเราไม่คาดไม่ฝันเป็นขึ้นมาได้ยังไง

นั่นแหละอำนาจของบุญของกรรม ใครคาดใครหมายไม่ถูก ใครด้นใครเดาไม่ได้ทั้งนั้นละ เพราะฉะนั้นจึงว่าธรรมเหนือโลกล่ะซิ ถ้าโลกยังด้นเดาได้อยู่ก็ไม่เรียกว่าธรรม ต้องเหนือโลกทั้งนั้น นี่เราก็เหมือนกัน ความดีความชั่วของเราเราสร้างไว้นี่ จะไปไหนก็มาอยู่ติดกับตัวของเรานี่ ความชั่วก็มาอยู่ที่นี่ ความดีก็มาอยู่ที่นี่

ให้พากันระมัดระวังความชั่ว ให้ทำแต่ความดีงาม การทำความดีงามมันชอบฝืนเสมอ เพราะฝืนกิเลส กิเลสไม่ให้ทำความดี ถ้าเป็นความชั่วแล้วมันให้ทำวันยังค่ำก็ได้ ตายทิ้งเปล่า ๆ ไม่เกิดประโยชน์อะไรมันก็ยอมให้ทำ .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=13217