การฟังเทศน์นั้น บางคนไปพบพระ
องค์ที่แสดงไม่ถูกใจตน...ก็ไม่อยากฟัง
บางคนไปพบเนื้อเรื่องที่พระท่านแสดง
ไม่ถูกกับใจตนบ้าง..ก็ไม่ชอบ
สิ่งเหล่านี้คนที่ไม่มีปัญญาก็เห็นว่าไม่ดี
แต่คนมีปัญญา..เมื่อฟังไม่ดีก็นำไปดัด
เสียจนกลายเป็นของดีไปได้

ตัวอย่างเช่น พระพุทธเจ้าของเรานั้น
เมื่อครั้งที่พระองค์ยังมิได้ทรงสำเร็จเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระองค์ก็ได้เคยฟังคำนินทา ติเตียนมาแล้วเป็นอันมาก
แต่ถ้อยคำเหล่านั้นพระองค์ทรงฟังแล้ว
ก็เก็บมาคิดพิจารณาไตร่ตรองดู แล้วก็ทรงเห็นว่า

มนุษย์เรานี้ช่างหาความแน่นอนอะไรไม่ได้เลยหนอ
วันนี้เขาเกลียดเรา นินทาว่าให้เรา
แต่พอถึงวันรุ่งขึ้น คำนินทาของเขา
ก็กลับเป็นคำเยินยอสรรเสริญไปแล้ว

หรือมิฉะนั้นวันนี้เขารักเรา
แต่พอถึงวันพรุ่งนี้เขากลายเป็นเกลียดเรา
และวันมะรืนต่อไปเขาอาจจะกลับมารักเราอีกก็ได้
ไม่มีอะไรเป็นของเที่ยงแท้แน่นอนเสียเลย

ถ้าจะเอาใจของคนมายึดมั่นถือมั่นเป็นจริงเป็นจังกับตัวเราแล้ว
ก็เห็นจะไม่มีความสุขเป็นแน่ ทรงพิจารณาอย่างนี้แล้ว
พระองค์ก็เกิดความสลดสังเวช
เบื่อหน่ายในความเป็นอยู่ของปวงมนุษย์
และจึงได้ทรงเห็นธรรมที่แท้จริงได้

เหตุนั้นเราทั้งหลายจึงไม่ควรละโอกาสอันดีงามเสีย
ถึงแม้เนื้อความที่พระท่านเทศน์นั้น
บางเรื่องอาจไม่เป็นที่พอใจของเราก็ตาม
ก็ควรตั้งใจฟังไปให้ตลอด เพราะเนื้อความนั้น
เมื่อเรานำมาใคร่ครวญพิจารณาแล้ว
อาจจะเกิดเป็นวิชาความรู้ อย่างใดอย่างหนึ่งแก่ตัวเราก็ได้

...

พระอาจารย์ลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ