พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้สอนว่าต้องเชื่อตามที่พระพุทธองค์สอน แต่พระพุทธองค์ท่านชวนให้เราคิดว่าตรงกับประสบการณ์ของเราหรือไม่ พระพุทธองค์ตรัสว่า ความทุกข์ทางกายนี้เป็นของธรรมชาติ เกิดมีร่างกายแล้วต้องทุกข์อยู่บ้าง ยิ่งแก่ก็ยิ่งลำบาก ธรรมชาติของมันเป็นอย่างนั้น ส่วนเรื่องทางใจไม่จำเป็น ถ้าเราทุกข์ทางใจเรียกว่าไม่รู้เท่าทันจิตใจ การปฏิบัติยังไม่เข้าถึงธรรม เพราะตัณหายังครอบงำอยู่

ทุกครั้งที่จิตใจเศร้าหมองว้าวุ่นขุ่นมัว แสดงว่าตัณหาเกิดขึ้นแล้ว ต้องไปดูจุดนั้น แล้วแก้ตรงจุดนั้น ถ้าพูดว่าทุกข์เพราะคนนั้น ทุกข์เพราะเขาพูดอย่างนั้น มันไม่ใช่ทุกข์เพราะคำพูดของเขา คำพูดของเขาเป็นแค่เสียงมาสัมผัสที่หู ทุกข์ของเราคือไม่พอใจ เขาไม่น่าจะพูดอย่างนั้น "เขาไม่น่าจะ..." คือเราทุกข์กับคำว่า "น่าจะ..." "ไม่น่าจะ..." ไม่ใช่ทุกข์กับสิ่งที่เกิดนอกตัวเรา คนอื่นเขาอาจทำร้ายร่างกายเราได้ แต่จะไม่มีใครสามารถทำร้ายจิตใจของเราได้ถ้าเรามีที่พึ่งภายใน

พระอาจารย์ชยสาโร