ใจที่มันเข้มแข็งด้วยสมาธิน่ะ เราจะกำหนดรู้หรือเห็นสิ่งนี้
มันก็รู้ก็เห็นไปได้ขอให้ใจตั้งมั่นเสียอย่างเดียวแล้ว..มันรู้ได้
แต่ว่าก็รู้ได้ตาม "วาสนาบารมี" ของตนที่บำเพ็ญมา
เช่น ท่านผู้บำเพ็ญคุณพิเศษต่างๆมานั้นน่ะ
เช่นอย่างว่าระลึกชาติหนหลังได้อย่างนี้นะ
อันนั้นท่านตั้งปณิธานความปรารถนามาแต่ชาติก่อนนู้น
หรือรู้จิตของผู้อื่นได้หมู่นี้ หรือว่าแสดงฤทธิ์ได้ต่างๆหมู่นี้
อันนี้มันเกิดจากความปรารถนาของแต่ละท่าน
ที่บำเพ็ญบารมีมาในสงสาร
ถ้าใครต้องการคุณพิเศษอย่างนี้ก็ปรารถนาเอา

ถ้ามีความปรารถนาอยู่อย่างว่านี้แล้ว
การบำเพ็ญในชาตินี้นั้นไม่มีทางสำเร็จลงได้
แม้แต่พระโสดาบันอย่างนี้ก็สำเร็จไม่ได้
เพราะว่าเมื่อปรารถนามีคุณพิเศษดังกล่าวมานั้น
มันต้องสร้างบุญบารมีให้เข้าขั้นนั้นซะก่อน
เมื่อบุญบารมีมันเต็มในขั้นนั้นแล้ว
มันถึงจะบรรลุมรรคผลธรรมวิเศษได้
พร้อมทั้งคุณพิเศษเหล่านั้น

ผู้ที่ไม่ได้ปรารถนาคุณพิเศษดังกล่าวมานั้น
เพียงแต่น้อมจิตลงสู่ความสงบ
ฝึกจิตนี้ให้สงบให้ตั้งมั่นลงไปแล้วพิจารณาธรรม
ที่พระศาสดาทรงแสดงไว้นั้นให้รู้แจ้งเห็นจริงเข้าไป
บางทีก็อาจจะบรรลุมรรคผลในปัจจุบันชาตินี้ก็ได้
ผู้ไม่มีพันธะกับเรื่องอื่นๆดังกล่าวมานั้น

ดังนั้นก็..เรื่องอย่างนี้ก็เป็นเสรีภาพของบุคคล..แล้วแต่ผู้ต้องการ
ผู้ต้องการพ้นทุกข์โดยเร็วอย่างนี้ก็ต้องมุ่งต่อความละกิเลส
ให้หมดไป สิ้นไปโดยส่วนเดียว ไม่ต้องมุ่งอย่างอื่น

...

พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย