ถ้าปริยัติมันก็มาก
เดี๋ยวจะเอาคัมภีร์นั้นมาอ่าน..หมดคืนก็ไม่หมด
เดี๋ยวจะเอาคัมภีร์นี้มาอ่าน..หมดคืนมันก็ไม่หมด
เพราะฉะนั้นเทศน์อยู่ ๔๕ พรรษาน่ะ
เป็นรวมอุบายเทศน์ของผู้นั้นบ้าง
รวมอุบายของเทศน์ผู้นี้บ้างแล้วก็เอามารวมไว้
ความเป็นจริงก็มีความหมายอันเดียวกัน
หมายให้บรรเทาราคะ โทสะ โมหะ
จนถึงให้เหือดแห้งหายไปเท่านั้น
จะเทศน์อุบายใดๆก็ตาม

"ป่านี้รกชัฏพระองค์ ไปไม่ไหวดอก"
"ป่าอันนี้รกชัฏเราก็พอจะมีหนทางจะไปได้
แต่ว่าป่าโลภ ป่าโกรธรกชัฏเป็นของสำคัญภิกษุทั้งหลาย" นั่น

"ช้างตัวนี้มันดื้อนัก เขาใส่โซ่ตรวนไว้"
"โซ่ตรวนอันนี้มันไม่สำคัญ" พระบรมศาสดา
"เอาเหล็กมาตัดมันก็ขาด โซตรวนกิเลสนั่น
เป็นของลำบากนะภิกษุทั้งหลาย
จงเอาศีล สมาธิ ปัญญาให้กลมกลืนกันตัดซะ"


"หนามยอกเท้าก็ไม่สำคัญเท่าหนามกิเลส"

"อาวุธใดๆในโลกมาสังหาร
ก็ไม่เท่ากิเลสมาสังหารจิตใจ"

...

พระอาจารย์หล้า เขมปัตโต
วัดบรรพตคีรี (วัดภูจ้อก้อ)
ต.หนองสูงใต้ อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร