ธรรมดานักบวชนี้น่ะ มันต้องพยายาม
บำเพ็ญตปธรรมเหล่านี้ให้เกิดขึ้นในใจ
อันนี้น่ะท่านว่า "สั่งสมบุญกุศล" ของนักบวช

พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ว่า "ขนฺติ ธีรสฺสลงฺกาโร"
..ความอดทนเป็นเครื่องประดับของนักปราชญ์..
ลองฟังเอาซิพุทธภาษิตนี้ ดังนั้นแสดงว่า ผู้ใดที่เป็นนักปราชญ์
นี้ต้องมีความอดทนเป็นเครื่องประดับ จึงเป็นนักปราชญ์ได้

"นักปราชญ์" นี่แปลว่าผู้มีปัญญาผู้ฉลาดเฉลียว...เท่านี้ก็ยังไม่แจ่มแจ้งพอ
หมายเอา "ท่านผู้ฉลาดสามารถละความชั่ว ทำความดีให้เกิดมีขึ้นในตนได้"
อย่างนี้นะคำว่า "นักปราชญ์" น่ะมีความหมายอย่างนี้

ทีนี้เมื่อผู้ใดอดกลั้นทนทานต่ออำนาจกิเลสดังกล่าวมานั้นไม่ได้
อดกลั้นทนทานต่อความกระทบกระทั่งเสียดสีไม่ได้
เช่นนี้แล้วมันจะไปทำดีได้ยังไงบัดนี้.. มันก็ต้องทำชั่ว
คนเราเป็นอย่างนั้น เมื่อเขาด่ามาก็ด่าตอบอย่างนี้
ใครเขาไม่ได้ว่าเป็น "นักปราชญ์" เลย เขาว่าเป็น "คนพาล"

...

พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย