พระอาจารย์มหาปิ่น ชลิโต
วัดอริยวงศาราม (วัดหนองน้ำขาว)
ต.ดอนกระเบื้อง อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี

...

จริงอยู่การก่อสร้างต่างๆมันเป็นเครื่องบำรุงปีติ
เพราะมันเสร็จลงแต่ละสิ่งๆแล้วมันเป็นเครื่องบำรุงปีติ
ทำให้มันเป็น "เครื่องอยู่" อันหนึ่ง เป็น "เครื่องเพลิน" อันหนึ่ง
แต่เราอย่าไปเอาเครื่องอยู่เครื่องเพลิน
หยุดอยู่แค่เครื่องอยู่เครื่องเพลินแค่นั้น
เอาเครื่องอยู่เครื่องเพลินเหล่านั้นมาเป็น "กำลัง"

มาเป็นกำลัง..กำลังหนุน "การเพ่งหรือการพิจารณา"
หรือการบริกรรม มาเป็นเครื่องหนุนตัวนี้
เมื่อตัวมีกำลังขึ้นมานั้นเป็นของดี แต่ว่าอย่าเอาดีแค่นั้น
เอาดีชั้นนั้นมาเป็นบันได มาเป็นกำลัง
เพื่อสาวเข้าไปหาดีที่ลึกลงไป ละเอียดลงไป และทำไปเถอะ
"ข้างนอก"ดูเหมือนมันยุ่งแต่ "ข้างใน"มันไม่ยุ่งด้วยหรอก
กับมีประโยชน์ทั้งตนและผู้อื่นไปในตัว


ถ้าทำแล้วไอ้ตัวมันไปเพลิน เพลินแล้วก็เลยให้ตัวปรุง
มันไปปรุงนั้นออกไปนอก นั่นแหละมันก่อชาติก่อภพ
ถ้าเอาเพลินนั้นมาเป็นกำลังหนุน
ตัวเพลินนั้นมันก็เพลินด้วยปีติปราโมทย์นั่นแหละ
ปีติหรือโสมนัสนั่นแหละ


ไอ้ตัวปีติโสมนัสนั้นเอามาเป็นกำลัง
หนุนให้เกิดการเพ่งหรือการบริกรรมที่เข้มแข็ง
ที่มันมีพื้นของความเย็นเป็นตัวใสอยู่แล้ว
เพื่อเป็นกำลังแข็งหนุนด้วยการทำในใจว่า
นี่เราอยู่ข้างนอกๆแค่นี้ เล่นอยู่กับเรื่องนอกๆแค่นี้
มันเอิบอิ่ม มันเบิกบาน มันเพลิดเพลินขนาดนี้
ถ้าเราเอาตัวนี้เป็นกำลังหนุนเข้าหาภายใน
มันจะมีความเอิบอิ่มเบิกบานหรือความเพลิดเพลิน
ที่ยิ่งลงไป ยิ่งลงไป ยิ่งลงไป

และไอ้ความหลงความเมาที่จะออกไปข้างนอก
เมื่อมันเห็น "คุณข้างใน" มันก็เห็น "โทษข้างนอก"
ถ้ามันเห็น "คุณข้างนอก" มันก็เห็น "โทษข้างใน"
มันก็กลับกันอยู่นี่แหละ