ตามหลักความจริงแล้วกิเลสมันหยาบที่สุด ธรรมประเสริฐสุด
สวนทางกันร้อยเปอร์เซ็นต์ ธรรมชาติหนึ่งเลวร้อยเปอร์เซ็นต์
ธรรมชาติหนึ่งประเสริฐร้อยเปอร์เซ็นต์ ก็ยังถูกกิเลสมันปิดกั้นไว้หมด
ไม่ให้เชื่อ ไม่ให้รู้ ไม่ให้เห็น ไม่ให้เสาะ ไม่ให้แสวง
ให้เสาะ ให้แสวง ให้เชื่อ ให้ทำตามกลอุบายของมันถ่ายเดียวเท่านั้น
มันจึงเป็นผู้ครองจิตใจของสัตว์โลกจนหาทางออกไม่ได้

ตายแล้วเกิดเล่าก็เช่นเดียวกันกับจูง "คนตาบอด" ไปสถานที่นั่นที่นี่นั่นแหละ
จูงไปไหนก็ไปเถอะ ของเก่าของใหม่เคยไปมาแล้วกี่ครั้งกี่หน
คนตาบอกนั้นจะทราบไม่ได้เลย ..เพราะตาไม่เห็น จูงเหยียบย่ำไปมาในสถานที่เก่าๆนั้น
กี่ร้อยกี่พันครั้งก็ไม่มีโอกาสได้รู้ว่า สถานที่เหล่านี้ได้เคยมาแล้ว ได้เคยเห็นแล้ว

เห็นยังไงก็ตาบอดสนิทไม่เห็น จะรู้ได้ไงก็ใจมันบอด เนี่ยเพราะตาปิดเสียมิดไม่มองเห็น
นี่ล่ะการเกิดแก่เจ็บตายของสัตว์โลก เกิดแก่เจ็บตาย เคยเกิดแก่เจ็บตายมากี่ภพกี่ชาติ
ก็ทำนองเดียวกันกับคนตาบอดท่องเที่ยวไปในที่ต่างๆนั้นแหละ เห็นเป็นของใหม่ไปเสียเรื่อยๆ
ใจที่ถูกอวิชชาปิดบังหุ้มห่อไว้ ให้ไปด้วยความมืดบอด เพียงไม่สามารถที่จะทราบได้ว่า
ภพนี้เก่าภพนั้นภพใหม่ เราเกิด เคยเกิดมาแล้วในภพนั้นชาตินี้ เป็นสัตว์เป็นบุคคล
หรือไปเกิดในภาพใดๆก็ตาม ยังหาทางทราบไม่ได้เพราะไปด้วยความมืดบอด
มีอวิชชาเป็นผู้ปิด นี่แหละมันจึงกล่อมเข้าไปอีกว่า "ตายแล้วสูญ" มีแต่กลมายาของอวิชชาทั้งนั้น

...

พระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน
วัดป่าบ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี