พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

เหมือนอย่างเราปลูกข้าวลงในนาอย่างนี้นะ
เมื่อปรับปรุงดินให้ดีแล้วน้ำก็พร้อมอย่างนี้ก็ปักดำลงไปแล้ว
ไม่ต้องได้อธิษฐานอ้อนวอนอะไรหรอกว่า
ขอให้ข้าวนี้จงเจริญงอกงามขึ้นมาอย่างนี้..ไม่ต้อง
ถ้าทำถูกต้องแล้วข้าวนั้นมันงามขึ้นมาเอง
เมื่อมันมีปุ๋ยหล่อเลี้ยงลำต้นแล้วมันก็งามขึ้นมาได้เลย

อันนี้ฉันใดก็อย่างนั้นแหละ
อันบุญกุศลนี่ถ้าเราทำถูกทางแล้ว
ไม่ต้องอธิษฐานอ้อนวอนอะไรก็เกิดขึ้นเองนะ
อย่างเช่นที่ว่ามาแล้วนี่แหละมาเจริญอสุภกรรมฐาน
ให้มากๆเข้าไปแล้วจิตคลายความกำหนัดยินดี
คลายความโลภ ความอยากไม่มีที่สิ้นสุดถึงออกจากจิตใจแล้ว
ใจสงบระงับลงไป ใจรวมลงไปแล้วเช่นนี้..
”บุญกุศล” ก็เกิดขึ้นเองเลยบัดนี้นะ

“บุญ” นั้นเป็นชื่อแห่งความสุข
ครั้นเมื่อใจมันสงบลงไปแล้วมันก็สบาย...อันนั้นแหละ
“บุญอยู่ที่ไหน ความสุขก็อยู่ที่นั่นแหละ”
เหตุนั้นท่านจึงว่า บุญนี่เป็นชื่อแห่งความสุข

“กุศล” นี่เป็นชื่อแห่งความเสียสละ ไม่ยึดไม่ถืออะไร
ถ้าผู้ใดมีอุบายปัญญาสอนจิตให้ละความยึดความถือ
ในสิ่งที่จะก่อให้เกิดราคะโทสะโมหะนี่นะ
มีอุบายสอนใจให้ละให้ปล่อยให้วางมันออกไป
กุศลมันก็เกิดขึ้น ให้เข้าใจคำว่า "กุศล" มันเป็นอย่างนี้แหละ
คือ "จิตใจที่ฉลาดสามารถละกิเลสบาปอธรรม
ให้ออกไปจากดวงจิตนี้ได้"
นี่..นี่เรียกว่า “กุศล” ให้เข้าใจ

เราจะไปหาตัวตนแห่งบุญกุศลนี่ไม่ได้ดอก...ไม่มี
มีความรู้ของจิตดวงเดียวนี้นะเท่านี้แหละ
ความรู้อันเดียวนี้นะให้เพ่งเข้ามานี้เลย
ถ้าหากว่ากุศลมันเกิดขึ้นแล้วจิตใจนี้ก็ผ่องใส
ท่านจึงว่าสองคำพร้อมกันเลยนี่..”บุญกุศล”
เพราะว่า "บุญนี้ทำจิตให้เบิกบาน"
ผ่องใสขึ้นมาแล้ว "จิตนี้ก็ฉลาด" แล้วบัดนี้นะ
มีอุบายแยบคายอะไรบังเกิดขึ้นในใจได้

...

ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
"อย่าถือมงคลตื่นข่าว" พ.ศ. ๒๕๓๘