พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ถ้าไปพิจารณาไปอนาคตโดยที่มีเหตุผลควรคิดควรพิจารณาไปอย่างนี้มันก็ไม่ให้โทษอะไร ถ้าคิดไปด้วยความอยาก ความปรารถนาต่างๆนานาแล้วมันมักจะมีโทษ มันเป็นอย่างนั้น เมื่อสาวถึงเรื่องอดีตมาก็เหมือนกันนะ ถ้าเราคิดถึงเรื่องอดีตมาแล้วก็มาประมวลดูแล้วก็ให้เห็นว่าเป็นเรื่องมีแต่เรื่องมันผิดหวังทั้งนั้น ถึงเป็นเรื่องสนุกสุขสบายก็เป็นความสุขชั่วคราว ไม่ใช่เป็นความสุขยั่งยืน ถ้าคิดถึงเรื่องอดีตมาแล้วมาสรุปมาลงอย่างนี้แล้วมันค่อยยังชั่วนะก็ไม่หลง ไม่หลงยินดียินร้ายไปตามเรื่องอดีต
มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ความสุขสนุกสนานมันก็เป็นมาชั่วระยะหนึ่งเท่านั้นเองครั้นแล้วมันก็หายไป อย่างนี้แหละ ไม่มีอะไรที่จะให้มีความสนุกสนานเสมอตลอดไปในโลกอันนี้ ไม่มี มีแต่ในทางธรรมเท่านั้นแหละ ที่จะทำบุคคลให้มีความรู้สึกสม่ำเสมอไปได้
ในทางธรรมอย่างว่านั่นแหละ เราละอดีตอนาคตนั่นเสียแล้ว แล้วมากำหนดพิจารณาอยู่ในปัจจุบัน พิจารณาดูจิตใจของตัวเองมันข้องอยู่ในเรื่องอะไร มันยึดถือเรื่องอะไรอยู่ มันเดือดร้อนกับเรื่องอะไรอย่างนี้นะ ถ้าเมื่อรู้จิตใจตนมันยึดเรื่องนั้นอยู่ เรื่องนั้นไม่ควรยึด ก็สอนใจตัวเองให้ปล่อยให้วางเรื่องนั้นเสีย กำหนดใจปล่อยวางมันไปเรื่อยๆ เมื่อเรื่องนั้นดับไปแล้ว ใจก็เป็นปกติอยู่ในปัจจุบัน ก็ไม่เดือดร้อนดิ้นรนอะไร ไม่อยากได้อะไร ไม่อยากเป็นอะไร นี่เรียกว่า อยู่เฉยๆนี่ ถ้าว่าอยากก็อยากพ้นทุกข์เท่านั้นแหละ ทำอย่างไรหนอเราจึงจะพ้นทุกข์นี้ไปได้ เออ ถ้าอยากอย่างนี้นับว่าถูกต้องเลยทีเดียวมาเล็งดูตัวเองนี่ยังตกอยู่ในห้วงแห่งกองทุกข์ในโลกอันนี้ จะไม่ตกอย่างไรเล่า ถึงแม้จะเป็นคนหนุ่มคนน้อยอยู่ แต่เมื่อเล็งพิจารณาดูต่อไปแล้วก็จะกลายเป็นคนแก่ได้เหมือนกันนะในกาลต่อไป
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
" ความทุกข์ในชีวิตมีมากมาย"
