"เรือนใจ เรือนกาย"

" .. แต่กาลใด "ศาสนาหรือศีลธรรมเจริญในใจ กาลนั้นมีความสุข จิตใจชุ่มเย็น หน้าตาเบิกบาน ถ้าเจริญมากก็มีความสุขมาก ความเมตตาสงสารมาก" ตลอดจนความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นและสัตว์อื่นก็พลอยมากไปตาม ๆ กัน

ฉะนั้น "ธรรมมีอยู่ในผู้ใด ผู้นั้นจึงเป็นผู้ร่มเย็นน่าเข้าใกล้ชิด น่าเคารพนับถือ" ท่านจึงสอนให้พากันสร้างเรือนใจ "เรือนธรรมเพื่อใจ เรือนไม้เพื่อกาย" ได้อยู่สบายด้วยกันทั้งสองฝ่าย "ถ้าใจมีเรือนหลังเย็นสบาย คือสันติธรรมเป็นที่อยู่อาศัยแล้ว เรือนกายจะเป็นเรือนชนิดใด พอกันแดดกันฝนได้ ก็สบาย" .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน