"หอบทุกข์ไปด้วย"

" .. "การฝึกจิตให้เข้าถึงความสงบนี้ เป็นสิ่งจำเป็นจริง ๆ ให้ถือเป็นเรื่องจำเป็น" ถ้าปล่อยจิตให้เลื่อนลอยไปตามอำนาจของกิเลสก็มีแต่ทุกข์ "อยู่ในปัจจุบันนี้ก็ทุกข์ใจ" หนักใจมาก "ละโลกนี้ไปสู่โลกหน้าก็ทุกข์ หอบเอากองทุกข์เหล่านี้ไปด้วย" มันเป็นอย่างนั้น มันทุกข์หลาย "บางคนก็ถึงฆ่าตัวตาย ไม่มีทางออก"

ผู้ไม่เชื่อคำสอนของพระพุทธเจ้า "ผู้ไม่ปฏิบัติตามคำสอน ให้ไหว้พระ นั่งสมาธิภาวนา" ขี้คร้านไม่เอา ไม่นั่งแล้วเพราะใจมันลอย "ใจมันไปยึดถือแต่เรื่องภายนอก แล้วจะมีแก่ใจมาไหว้พระ นั่งภาวนาสำรวมใจให้สงบอยู่ภายในจะได้อย่างไร"

"การที่ภาวนาจิตใจให้มันสงบลงไปได้ ก็เพราะมันเตือนใจของตนให้ละเรื่องภายนอกอยู่เสมอ" ในเวลาที่ไม่ได้นั่งสมาธิภาวนา ก็ต้องเตือนใจ "ให้ละอารมณ์ที่มากระทบทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ" มันกระทบมาเวลาใด เราก็พิจารณากำหนดละมันในเวลานั้นไปเรื่อย ๆ "ให้จิตนี้เป็นปกติอยู่เสมอ" ไม่ให้จิตนี้มันเปลี่ยนแปลงหวั่นไหวไปตามอารมณ์ที่มากระทบ .. "

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
รพ.วิชัยยุทธ ๙/๙/๒๕๔๖