พุทธศาสนสุภาษิต

หมวดที่ ๑๔ การสร้างตัว

 

ธมฺเมน วิตฺตเมเสยฺย

บุคคลพึงหาเลี้ยงชีพ โดยทางชอบธรรม

 

ปโยชเย ธมฺมิกํ โส วณิชฺชํ

บุคคลพึงประกอบการค้าที่ชอบธรรม

 

น นิกตฺยา ธนํ หเร

บุคคลไม่พึงหาทรัพย์ด้วยการคดโกง

 

อลาโภ ธมฺมิโก เสยฺโย ยญฺเจ ลาโภ อธมฺมิโก

ถึงไม่ได้ แต่ชอบธรรม ยังดีกว่าได้โดยไม่ชอบธรรม

 

ปฏิรูปการี ธุรวา อุฏฺฐาตา วินฺทเต ธนิ

ขยัน เอาธุระ ทำเหมาะจังหวะ ย่อมหาทรัพย์ได้

 

โภคา สนุนิจยํ ยนฺติ วมฺมิโกวูปจียติ

ทรัพย์สินย่อมพอกพูนขึ้นได้ เหมือนดังก่อจอมปลวก

 

อนากุลา จ กมฺมนฺตา เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ

การงานไม่คั่งค้างสับสน เป็นมงคลอย่างสูงสุด

 

น หิ จินฺตามยา โภคา อิตฺถิยา ปุริสสฺส วา

โภคะของใคร ไม่ว่าสตรีหรือบุรุษ ที่จะสำเร็จเพียงด้วยคิดเอา ย่อมไม่มี

 

สกมฺมุนา โหติ ผลูปปตฺติ

ความอุบัติแห่งผล ย่อมมีได้ด้วยการกระทำของตน

 

ยหึ ชีเว ตหึ คจฺเฉ น นิเกตหโต สิยา

ชีวิตจะอยู่ได้ที่ไหน พึงไปที่นั้น ไม่พึงให้ที่อยู่ฆ่าตนเสีย

 






จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย