พุทธสุภาษิต - ธรรมะไทย

ค้นหาในเว็บไซต์ :

พุทธสุภาษิต

พุทธสุภาษิต เป็นสุนทรพจน์เครื่องเตือนใจ ให้ดำเนินในสัมมาปฏิบัติได้เป็นอย่างดี เพื่อให้เป็นสักขีพยานเด่นชัดอยู่ในใจของนักธรรมอยู่เสมอ

#	เรื่อง	อ่าน
0123	อปฺปมาทรตา โหถ ท่านทั้งหลายจงยินดีในความไม่ประมาท	255
0122	อปฺปมาเท ปโมทนฺติ บัณฑิตย่อมบันเทิงในความไม่ประมาท	245
0121	อปฺปมาโท อมตํ ปทํ ความไม่ประมาทเป็นทางไม่ตาย	277
0120	อโยคา ภูริสงฺขโย ความสิ้นแห่งปัญญาเพราะไม่ประกอบ	330
0119	อวิชฺชา ปรมํ มลํ ความเขลาไม่รู้จริงเป็นมลทินอย่างยิ่ง	292
0118	อสชฺฌายมลา มนฺตา มนต์ (คือข้อที่พึงขึ้นใจ) มิไม่ท่องบ่นเป็นมลทิน	324
0117	อสนฺเตตฺถ น ทิสฺสนฺติ อสัตบุรุษในทีนี้ก็ไม่ปรากฏ	294
0116	อสาธุํ สาธุนา ชิเน พึงชำนะความไม่ดี (ของเขา) ด้วยความดี (ของเรา)	297
0115	อโรคา ปรมา ลาภา ความหาโรคมิได้ ชื่อว่าเป็นลาภอย่างยิ่ง	349
0114	อุปสนฺโน สุขํ เสติ ผู้สงบย่อมอยู่เป็นสุข	324
0113	เอกาหํ ชีวิตํ เสยฺโย วิริยํ อารภโต ทฬฺหํ ผู้ปรารถด้วยความเพียรมั่น มีชีวิตอยู่ได้วันเดียวยังดีกว่า	276
0112	กตญฺจ สุกตํ เสยฺโย ความดี ทำนั่นแลดีกว่า	296
0111	กยิรา เจ กริยาเถนํ ถ้าจะทำ ให้ทำการนั้นจริงๆ	303
0110	กิจฺฉํ มจฺจานํ ชีวิตํ ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายเป็นมายาก	251
0109	กิจฺโฉ พุทฺธานํ อุปฺปาโท ความเกิดขึ้นแห่งท่านผู้รู้ทั้งหลายมีได้ยาก	354
0108	ขโณ มา โว อุปจฺจคา ขณะเวลา อย่าได้ล่วงเลยท่านทั้งหลายไปเสีย	269
0107	จิตฺตํ คุตฺตํ สุขาวหํ จิตที่ปกครองไว้อยู่ ย่อมนำสุขมาให้	298
0106	จิตฺตํ ทมฺตํ สุขาวหํ จิตที่ฝึกฝนแล้วย่อมนำสุขมาให้	333
0105	จิตฺตสฺส ทมโถ สาธุ ฝึกฝนจิตเป็นการดี	257
0104	ชยํ เวรํ ปสวติ ผู้ชำนะย่อมก่อเวร	248