พุทธศาสนสุภาษิต

พุทธศาสนสุภาษิต เป็นสุนทรพจน์เครื่องเตือนใจ ให้ดำเนินในสัมมาปฏิบัติได้เป็นอย่างดี เพื่อให้เป็นสักขีพยานเด่นชัดอยู่ในใจของนักธรรมอยู่เสมอ



# เรื่อง อ่าน
 นตฺถิ โมหสมํ ชาลํ ข่ายเสมอด้วยโมหะไม่มี
 นตฺถิ ราคสโม อคฺคิ ไฟเสมอด้วยราคะไม่มี
 นตฺถิ สนฺติ ปรํ สุขํ สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบ ไม่มี
 น สิยา โลกวฑฺฒโน อย่าเป็นคนรกโลก
  น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโต บรรพชิตผู้ฆ่าสัตว์อื่น เบียดเบียนสัตว์อื่น ไม่ชื่อว่าสมณะเลย
 นาญฺโญ วิโสธเย ผู้อื่นจะพึงทำผู้อื่นให้บริสุทธิ์หาได้ไม่
 ปญฺญาย มคฺคํ อลโส น วินฺทติ คนเกียจคร้านย่อมไม่พบทางด้วยปัญญา
 ปฏิมํเสตมตฺตนา จงพิจารณาตนด้วยตนเอง
 ปมาเทน น สํวเส : ไม่ควรอยู่ด้วยความประมาท
 ปมาโท ครหิโต สทา ความประมาทบัณฑิตติทุกเมื่อ
 ปมาโท มจฺจุโน ปทํ ความประมาทเป็นทางแห่งความตาย
 ปมาโท รกฺขโต มูลํ ความประมาทเป็นมลทินของผู้รักษา
 ปาปานํ อกรณํ สุขํ ความไม่ทำบาปย่อมให้เกิดสุข
 ปุญฺญํ สุขํ ชิวิตสงฺขยมฺหิ บุญนำสุขมาให้ในเวลาสิ้นชีวิต
  พาลสงฺคตจารีหิ ทีฆมทฺธาน โสจติ คนเที่ยวสมาคมกับคนพาล ย่อมโศกเศร้าตลอดกาลยืดยาวนาน
 พาลา หเว นปฺปสํสนฺติ ทานํ ชนพาลเท่านั้นย่อมไม่สรรเสริญทาน
 โภคตณฺหาย ทุมฺเมโธ หนฺติ อญฺเญว อตฺตานํ คนมีปัญญาทรามย่อมฆ่าตนเสียเหมือนฆ่าผู้อื่น เพราะอยากได้โภคท
 มจฺเฉรํ ททโต มลํ ความตระหนี่เป็นมลทินของผู้ให้
 มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา ธรรม (คือความคิดทั้งหลาย) มีใจเป็นประธาน
 มลํ วณฺณสฺส โกสชฺชํ ความเกียจคร้านเป็นมลทินของผิวพรรณ

2 3 4 »


จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย